آشنایی با کابل کشی و سری های مختلف سانترال (جلسه۴)

بخش چهارم: آشنایی با کابل کشی و سری های مختلف سانترال

در این بخش از آموزش ابتدا زیر ساخت ها را مرور کرده و نکاتی را در این خصوص بیان می کنیم سپس به معرفی انواع سانترال ها می پردازیم تا ببینیم سری های مختلف سانترال پاناسونیک را با چه زیرساختی باید پیاده سازی کنیم.

زیر ساخت مخابراتی شامل چه تجهیزاتی است؟

کل زیر ساختی شامل دستگاه سانترال ، پست مخابراتی ، کابل مخابراتی و پریز می شود.

سانترال که دستگاه اصلی است و در هر صورت باید برای شروع کار، وجود داشته باشد.

پست های مخابراتی ، پریز ها و کابل ها ، یک سری برای راه اندازی داخلی ها  و یک سری هم برای خطوط شهری مورد نیاز است.

کل این مجموعه می شود ساختار کل زوج سیم ها یا زیر ساخت مخابراتی که اگر بخواهیم اصولی پیاده سازی کنیم باید همه این ها به درستی انتخاب و نصب شوند.

در ادامه شما را با هر یک از این دستگاه ها و تجهیزات آشنا می کنیم.

چرا مرکز تلفن نیاز به کابل کشی دارد؟

در آموزش های قبلی اشاره کردیم که هر مرکز تلفن، حداقل ۲ بخش دارد. یک سری خطوط شهری که به آن وارد می شوند و یک سری خطوط داخلی که از آن خارج می شوند. خطوط شهری را با co می شناسیم و خطوط داخلی را با ext.

بنابراین، مرکز تلفن یا دستگاه سانترال، سروری است که ارتباط داخلی بین کارکنان را برقرار می کند و یک تعداد خطوط شهری به آن وارد می شود که با برنامه ریزی هایی که ما انجام می دهیم، در اختیار پرسنل قرار می گیرد تا برای تماس های خروجی از آن ها استفاده کنند.

برای برقراری ارتباط بین داخلی ها توسط مرکز تلفن باید سیم کشی انجام شود. سیم کشی با توجه به تعداد داخلی ها و گستردگی فضای هر شرکت یا ساختمان متفاوت است. همچنین، با نصب مرکز تلفن و انجام درست کابل کشی، به طور کامل می توانیم برنامه ریزی کنیم که تماس های ورودی به چه صورتی به پرسنل وارد بشود و پرسنل به چه صورتی با خطوط شهری برای تماس های خارج از مرکز تلفن، ارتباط داشته باشند.

مثلا اگر بخواهید با موبایل یکی از مشتریان تماس بگیرید باید خطوط داخلی به خطوط شهری که به سانترال وارد شده دسترسی داشته باشد تا بتواند با شماره همراه تماس بگیرد. این دسترسی از طریق کابل کشی بین دستگاه تلفن و دسستگاه سانترال انجام می گیرد.

مثلا فرض کنید خط شهری داریم به شماره ۶۶۱۱۲۲۳۳ و یک داخلی به شماره ۱۰۱ که می خواهد شماره موبایلی را شماره گیری کند. پس باید در مرکز تلفن، برنامه ای داشته باشیم که این داخلی بتواند از خطوط شهری استفاده کند و تماس آن از مرکز تلفن خارج شود.

انواع کابل کشی

به طور کلی از سه طریق می توانیم مرکز تلفن و داخلی ها را سیم کشی کنیم. یکی به صورت اینکه برای هر داخلی یک زوج سیم مجزا به سانترال وصل کنیم. روش دوم این است که یک کابل پر زوج داشته باشیم و بین داخلی هایمان پخش کنیم و روش سوم استفاده از پست مخابراتی است.

سیم کشی مستقیم از مرکز تلفن به داخلی ها با استفاده از کابل تک زوجی

برای سیم کشی شرکت ها یا ساختمان های کوچک به عنوان مثال، برای شرکتی که پنجاه الی شصت متر فضا ، هشت کارمند، چند دستگاه فکس و یک دستگاه کارت خوان دارد، می توانیم از کابل تک زوجی که مستقیماً دستگاه سانترال را به داخلی وصل می کند، استفاده کنیم.

با توجه به اینکه ۸ کارمند داریم پس هشت داخلی هم نیاز داریم، داخلی ها را با ۱۰۱ الی ۱۰۸ شماره گذاری کردیم.

سیم کشی داخلی ها با سیم تک روج به این صورت است که از مرکز تلفن یک سیم کشیده شده و وصل می کنیم به داخلی ۱۰۱، سپس دوباره سیم دیگری می کشیم و وصل می کنیم به داخلی ۱۰۲ و الی آخر.

حالا فرض کنید سه خط شهری نیز داریم. سه خط شهری را با زوج سیم به مرکز تلفن وصل کردیم و هشت داخلی را نیز راه اندازی کردیم.

یک زوج سیم نیز وصل شده به تلفن رومیزی، یکی وصل شده به تلفن بی سیم و یکی دیگر وصل شده به فکس و غیره. در این بخش فقط به طور ساده نحوه سیم کشی را به شما نشان می دهیم اما با راه اندازی تخصصی هر کدام از این تلفن ها در همین دوره آشنا می شوید.

سیم کشی مستقیم از داخلی به مرکز تلفن با کابل چند زوجی

 نوع دیگر سیم کشی با استفاده از یک کابل پر از زوج سیم یا همان کابل چند زوجی است. مثلا اگر یک کابل ده زوج در اختیار داشته باشیم، می توانیم یک زوج آن را به داخلی ۱۰۱، زوج دیگر را به داخلی ۱۰۲ و الی آخر اختصاص دهیم. در این حالت میزان کابل مصرف شده بسیار کمتر از کابل تک زوجی است.

هرچند روش سیم کشی به پیاده سازی زیر ساخت بستگی دارد و شما باید تصمیم بگیرید که به چه صورتی کابل کشی کنید اما معمولا از روش دوم برای کابل کشی شرکت های کوچک استفاده می شود که در آینده بیشتر در مورد آن صحبت میکنیم تا به طور کامل درک کنید که از چه کابلی و از چه تعدادی باید استفاده کنید.

سیم کشی از مرکز تلفن به داخلی ها با استفاده از پست مخابراتی

سیم کشی از مرکز تلفن به داخلی ها با استفاده از پست مخابراتی معمولاً برای شرکت های بزرگ و چند طبقه انجام می شود. فرض کنید بخواهید برای یک ساختمان چهار طبقه یا شرکتی که دویست متر فضا دارد، کابل کشی را انجام دهید. در چنین فضای بزرگی دیگر نمی توان از روش های قبلی استفاده کرد بلکه نیاز به نصب و راه اندازی پست های مخابراتی داریم.

پست مخابراتی چیست؟

پست های مخابراتی همان طور که از نام شان  مشخص است، وظیفه تقسیم خطوط یا کابل های مخابراتی را دارند. با استفاده از آنها می توانیم بصورت کاملاً استاندارد زیرساخت منظم و کارامدی را به مشتری تحویل بدهیم.

چرا از پست مخابراتی استفاده می کنیم؟

وقتی شما یک مرکز تلفن در اختیار دارید که قرار است به تعداد داخلی های بسیار زیاد متصل شود باید یک پست مخابراتی بین داخلی ها و مرکز تلفن قرار گیرد. در پروژه های کوچک معمولاً از پست مخابراتی استفاده نمی کنیم یا اگر هم استفاده کنیم یک پست کم ظرفیت انتخاب می کنیم اما در پروژه های بزرگ و ساختمان های چند طبقه حتماً باید در هر طبقه یک پست مخابراتی داشته باشید.

از طرف دیگر سر بندی کردن کابل ها یا همان اتصال کابل ها به دیگر سخت است و نمی توانید کل کابل ها را با چسب برق به هم اتصال بدهید بلکه باید از پست های مخابراتی استفاده کنید.

همچنین فرض کنید سیصد داخلی دارید و نیاز به سیصد زوج سیم برای برقراری ارتباط آنها به مرکز تلفن. پس سیصد کابل و تعداد زیادی خطوط شهری دارید که طبق استانداردها و برای اجرای یک زیرساخت اصولی و درست نمی شود آنها را مستقیم به مرکز تلفن وصل کرد و تنها راه استفاده از یک پست مخابراتی بین داخلی ها و سانترال است.

مزیت استفاده از پست مخابراتی

مهمترین مزیت پست مخابراتی، در زمان عیب یابی است. در پروژه های بزرگ، عیب یابی در صورت وجود پست مخابراتی طی کمتر از پنج دقیقه انجام شود در حالیکه بدون آن ممکن است بیش از پنج ساعت زمان ببرد. در بخش های بعدی و در کارگاه به صورت عملی با پست ها کار می کنیم تا دقیقاً متوجه شوید که یک پست مخابراتی چقدر می تواند در راه اندازی و عیب یابی شبکه های مخابراتی بزرگ موثر باشد.

انواع پست مخابراتی

به طور کلی دو نوع پست مخابراتی داریم: کم ظرفیت و پرظرفیت. در شرکت های کوچک  از پست های کم ظرفیت و در شرکت های بزرگ از پست های پرظرفیت استفاده می کنیم که این به سناریوی پیاده سازی زیرساخت شما و کاری که می خواهید انجام بدهید، بستگی دارد. در حقیقت، بسته به حجم کابلی که در اختیار دارید پست های مخابراتی را حساب شده انتخاب می کنید.

احتمالاً یک سری سوالات دیگری برای شما پیش آمده که مثلاً پست های مخابراتی چه کمکی به ما می کنند یا چه ساختاری دارد که ما می توانیم در عیب یابی از آن استفاده کنیم؟ یا اینکه چه ابزاری دارد و چطور باید از آن استفاده شود؟ اتصالات آن به چه صورتی است؟ کابل های آن به چه صورتی است؟ به تمام این سوالات در آموزش های بعدی پاسخ می دهیم.

تا این جا درباره ی ساختار کلی آن صحبت کردیم اما اینکه چه ساختاری دارد و اتصالات و ارتباطات آن به چه صورتی است و چه ابزارهایی نیاز دارد را در آموزش های بعدی مطرح می کنیم.

سانترال در کدام طبقه از ساختمان قرار دهیم؟

سانترال در ساختمان باید در جایی قرار بگیرد که بیشترین داخلی را داریم معمولاً ملاک قرار دادن مرکز تلفن در طبقه ای است که بیشترین داخلی را دارد تا کمترین کابل را مصرف کنیم.

فرض کنید یک ساختمان سه طبقه را می خواهیم کابل کشی کنیم که در طبقه سوم، ده داخلی، در طبقه دوم بیست داخلی و در طبقه اول هشت داخلی داریم. در نتیجه، سانترال باید طبقه دوم باشد چون تعداد داخلی ها بیشتر است و مصرف کابل کمتر خواهد شد.

 البته یک سری ملاک های دیگری هم برای تعیین محل قرار گیری دستگاه سانترال وجود دارد گاهی اوقات، کارفرما می گوید که سانترال حتماً باید در اتاق خاصی باشد یا نزدیک سرور قرار بگیرد تا امنیت داشته باشد. پس در این شرایط مصرف کابل، ملاک نیست.

اما اگر آزاد هستید و می توانید هر طور که خواستید محل قرارگیری مرکز تلفن را انتخاب کنید سعی کنید سانترال را در جایی قرار بدهید که مصرف کابل تان به حداقل برسد.

کابل مخابراتی چیست؟

 کابل مخابراتی همان کابل های ورودی است که مخابرات با استفاده از آن، خطوط شهری را تحویل داده است. معمولاً جایی که مخابرات، کابل ها را به شما تحویل می دهد، ورودی ساختمان است. برای اتصال خطوط شهری به سانترال باید از طبقه همکف یا همان ورودی، کابل کشی کنید تا مرکز تلفن.

مثلا اگر مخابرات، ۱۰ خط شهری به شما اختصاص داده می توانید یک کابل ۱۰ زوجی از ورودی به مرکز تلفن بکشید تا بتوانیم از خطوط شهری استفاده کنیم.

چطور ظرفیت کابل کشی را مشخص کنیم؟

خیر. ما معمولا ظرفیت کابل ها را بیشتر از تعداد خطوطی که در اختیار داریم، درنظر می گیریم تا اگر شرکت یک خط شهری اضافه کرد، بتوانند بدون بدون نیاز به کابل کشی اضافه، از آن خط استفاده کند. پس در انتخاب کابل ها باید آینده نگری داشته باشیم و قبل از اینکه کابل کشی کنیم بهتر است با کارفرما صحبت کنیم و بپرسیم حداکثر چند خط می خواهند وصل کنند و در یک سال یا دوسال آینده چند خط شهری ممکن است اضافه شود. با توجه به این اینده نگری حتما کابلی باظرفیت بیشتر را در نظربگیرید.

زوج سیم چیست؟

 هر خط شهری، اگر آنالوگ باشد (در حال حاضر با خط های دیگر کاری نداریم) به دو رشته سیم نیاز دارد که به این دورشته سیم یک زوج سیم می گوییم.

ظرفیت کابل مخابراتی چگونه تعیین می شود؟

ظرفیت کابل های مخابراتی بر اساس تعداد زوج است مثلا یک کابل مخابراتی ممکن است ۲ زوج و یا یک کابل مخابراتی دیگر ۴ زوج، ۶ زوج، ۱۰ زوج یا ۱۵ زوج داشته باشد. کابل ها با ظرفیت های بسیار متنوعی در بازار موجودند و حتی کابل ها ۳۰زوج، ۵۰ زوج، ۱۰۰ زوج یا ۲۰۰ زوج هم وجود دارد.

نوع کابل مخابراتی چگونه انتخاب می شود؟

نوع کابل براساس ظرفیتی که نیاز دارید و با توجه به معیارهای دیگری مثل جنس مس کابل ، سطح مقطع کابل، اینکه آیا کابل برای داخل است یا بیرون و مواردی که بعداً به صورت اختصاصی در مورد شان صحبت کنیم، مشخص می شود. اما به طور کلی، کابل های مخابراتی را براساس تعداد زوج یا همان ظرفیت کابل انتخاب می کنیم.

مثلاً اگر در شرکتی بخواهیم ۱۰ خط شهری را انتقال بدهیم به طبقه دوم چون ۱۰ خط در اختیار داریم، کابلی با ظرفیت بیشتر برای آن در نظر می گیریم مثلا کابل ۱۵ زوج انتخاب می کنیم که بعدا اگر ۵ خط دیگر اضافه شد بتوانند آنها را بدون نیاز به کابل کشی مجدد انتقال بدهند. کابل ۱۵ زوج یعنی ۳۰ رشته سیم که می تواند ۱۵ خط شهری را به سانترال انتقال بدهد.

برای خطوط داخلی هم همینطور است. ما معمولاً بررسی می کنیم که در هر طبقه و هر اتاق چند داخلی داریم، سپس ظرفیت کابل را تعیین می کنیم.

مثلا در اتاقی که ۵ داخلی آنالوگ داریم، یک کابل ۱۰ زوج کفایت می کند اما اگر بخواهیم آینده نگری داشته باشیم می توانیم به جای یک کابل ۱۰ زوج، از کابل ۱۵ زوج استفاده کنیم.

پس نوع کابل ها بستگی به نوع قرارگرفتن نفرات شرکت در هر طبقه ای که هستند، دارد.

 اتصال کابل به سانترال از طریق پست مخابراتی

همانطور که گفتیم برای برقراری ارتباط بین سانترال و داخلی ها در طبقات مختلف یک ساختمان از پست مخابراتی استفاده می کنیم. به عنوان مثال،  اگر در یک ساختمان سه طبقه یک کابل ۱۰زوج در طبقه سوم، یک کابل ۱۰ زوج در طبقه دوم و یک کابل ۱۰ زوج از طبقه اول قرار است به سانترال وصل شود، نمی توانیم سر سوکت بزنیم و بعد مستقیم به سانترال وصل کنیم.

بلکه در پروژه هایی که معمولاً بیشتر از ۷ یا ۸ پرسنل داشته باشند حتماً از پست مخابراتی استفاده می کنیم و کل ارتباطات را از این پست برقرار می کنیم.

به این ترتیب، داخلی ها ابتدا از سانترال به پست بعد از طریق پست به کابل های هر اتاق ارتباط داده می شوند و در نهایت به داخلی ها وصل می شوند این نوع صحیح و استاندارد پیاده سازی زیرساخت است.

آیا می توان داخلی ها را بدون پست مخابراتی مستقیماً به خطوط شهری وصل کرد؟

 اگر تعداد خطوط شهری کم باشد می توان کابل ان را مستقیماً به خود دستگاه سانترال وصل کرد. اما وقتی در پروژه ای، پست مخابراتی داریم، این کار را نمی کنیم. بلکه کابل شهری را نیز حتماً وارد پست کرده و از پست به سانترال منتقل می کنیم. به این ترتیب، اتصال تمام خطوط شهری و خطوط داخلی ابتدا از سانترال به پست و در نهایت از پست به به داخلی ها وصل می شود.

آیا در هر پروژه ای فقط یک پست مخابراتی استفاده کنیم؟

زمانیکه ظرفیت خیلی زیاد باشد، ما از چند پست مخابراتی استفاده می کنیم. هدف این است که کار به صورت استاندارد راه اندازی و پیاده سازی شود تا عیب یابی بسیار راحت تر شود. در ساختمان های چند طبقه، معمولاً برای هر طبقه یک پست مخابراتی می گذاریم.

همچنین با توجه به تعداد داخلی ها از کابل های با ظرفیت بالاتر استفاده می کنیم. مثلاً در طبقه سوم می خواهیم ۲۰۰ داخلی راه اندازی کنیم پس از کابل های ۵۰ زوجی استفاده می کنیم اما کابل ۵۰ را نمی توانیم در کل واحد بچرخانیم بلکه باید آن رابه کابل های ضعیف تر یا کم ظرفیت تر مثلاً ۱۰ زوج تبدیل کنیم تا هم کارکردن راحت تر باشد و هم برقراری ارتباط، نصب روی پریز ها و خیلی کارهای دیگر، هزینه کمتری داشته باشد.

پس ابتدا یک کابل پر ظرفیت از سانترال به پست مخابراتی در هر طبقه می کشیم، سپس از پست کابل های کم ظرفیت را خارج کرده و به اتاق ها کابل کشی می کنیم.

وظیفه اصلی پست مخابراتی چیست؟

به طور کلی کار پست های برقراری ارتباط و اتصالات بین کابل هاست. در حقیقت، شما می توانید هر دیتا یا هر بردی را توسط پست ها و ترمینال کروز انتقال بدهید. ما می توانیم پست ها را انتخاب کنیم و در هر طبقه هم استفاده کنیم این دیگر بستگی به پیاده سازی سناریویی دارد که می خواهید به چه صورتی پیاده سازی کنید.

پیاده سازی زیرساخت مخابراتی بر چه اساسی انجام می شود؟

قبل از اینکه یک شرکتی را بخواهید به زیر ساخت مخابراتی مجهز کنید باید حتماً پلن آن را کامل بکشید تا راحت ترین و کم مصرف ترین مسیر را انتخاب کنید تا کمترین کابل استفاده شود. به طور کلی، هدف از پیاده سازی زیرساخت این است که کابل کمتری استفاده شود و هزینه ها به حداقل برسد.

پریز های تلفن

بعد از اینکه داخلی ها را راه اندازی کنید می رسید به پریزهای تلفن. فرض کنید در یک اتاق ۱۰ داخلی داریم پس قاعدتاً ۱۰ پریز نیز خواهیم داشت. اینکه ساختار پریز های تلفن به چه صورتی است و چطور باید راه اندازی شود و انواع آن به چه صورتی است و چطور در تلفن های مختلف به بسته می شود در بخش های بعدی و در کارگاه بررسی می کنیم اما این نکته را بدانید که برای هر داخلی باید یک پریز هم نصب کنید.

بریم سراغ سانترال ها ، انواع سانترال را برای شما توضیح بدهم.و همچنین درباره ی کابل های مخابراتی و پست های مخابراتی توضیح بدهیم بعدش برویم کارگاه و بصورت عملی باهم کار کنیم.

دستگاه سانترال چیست؟

در ایران اکثر سانترال هایی که نصب شده از نوع سانترال های آنالوگ و سانترال هایی که از قدیم نصب است سانترال های پاناسونیک است. البته برند های دیگری هم داریم مثلاً کارین، آوایا، سیسکو که تعداد آنها بسیار محدود است.

 اولویت کار ما، سانترال های پاناسونیک است.به جرات می توانم بگویم که بالای ۹۰ درصد سانترال های آنالوگ یا سانترال های قدیمی که در بانک ها یا سازمان ها نصب شده، سانترال های پاناسونیک است. مخصوصاً در سازمان ها از همان پاناسونیک استفاده می شود.

البته برخی شرکت های کوچک از برندهای دیگر مثلاً از سانترال های ویپ یا مرکز تلفن تجاری گرندستریم استفاده می شود چون قیمت مناسبی دارد و راهکارهای خوبی را ارائه می دهد. در چند سال اخیر استفاده از مرکز تلفن ایزابل بشدت در حال افزایش است.

 اما برای شروع ما کم ظرفیت ترین سانترال پاناسونیک را ملاک قرار می دهیم تا ساختار آن را به شما معرفی کنیم. چون اگر بتوانید با سانترال پاناسونیک و زیر ساخت مخابراتی آن کار کنید، به طور قطعی می توانید هر برند دیگری را هم راه اندازی کنید.

اگر ساختار زیرساخت مخابراتی، نوع کابل کشی ها، نصب پریز ها، استاندارد رنگ بندی ها، عیب یابی و کارکردن با تجهیزات را بلد باشید دیگر فرقی نمی کند که چه نوع پاناسونیکی باشد یا برند دیگری بنابراین، نگران این مسئله که چرا فقط روی پاناسونیک کار می کنیم، نباشید. چون در بیش از ۹۰ درصد شرکت ها و سازمان ها از سانترال قدیمی پاناسونیک استفاده شده است.

آشنایی با سانترال پاناسونیک

سانترال پاناسونیک هر سری (کم ظرفیت ، پر ظرفیت ، تحت شبکه ) همگی قابلیت ارتقاء دارند شما می توانید دستگاه سانترال را به راحتی برحسب نیاز مشتریان توسعه دهید.

مثلا کم ظرفیت ترین سانترال پاناسونیک، سانترال ۸۲۴ است که یک سانترال کاملاً آنالوگ محسوب می شود و شروع آموزش ما نیز با همین سانترال است.

سانترال ۸۲۴ پاناسونیک – کم ظرفیت

درباره سانترال ۸۲۴، مقالات متعددی در سایت پی بی ایکس شاپ قرار داریم که می توانید برای آشنایی بیشتر به آنها مراجعه کنید. اما به طور کلی، این مرکز تلفن، دارای ظرفیت اولیه زیر است:

• ۸ داخلی آنالوگ یا هایربید
• یک تلفن گویا
• ۳ خط شهری

که اصطلاحاً به آن، ۳ به ۸ می گویند. این دستگاه کم ظرفیت ترین سانترال پاناسونیک محسوب می شود که در شعب مختلف بیشتر بانک ها نصب شده است چون داخلی ها بیشتر از ۵ یا ۶ نیاز نیست و همین دستگاه جواب گو است. معمولاً در شعب بانک، بیشتر از ۲ الی ۳ خط شهری نیز وجود ندارد.

اما همانطور که گفتیم تمام سانترال های پاناسونیک قابل ارتقاء هستند که با نصب کارت های مخصوصی انجام می شود.

مثلا اگر بخواهید آی دی کالر داشته باشید باید کارت کالر آی دی به دستگاه اضافه کنید. یا اگر می خواهید داخلی اضافه کنید باید کارت داخلی به آن اضافه کنید که روی این دستگاه کارت داخلی و شهری به همدیگر ارتباط دارند یعنی روی یک کارت هستند.

در نهایت این دستگاه سه کارت دارد یک کارت روی دستگاه اصلی است و دو تا هم اضافه به ان وصل می شود.

کارت ۸۲۴۸۳ کارت دوم سانترال ۸۲۴ است. زمانیکه این کارت را روی دستگاه نصب کنیم تعداد داخلی ها افزایش پیدا می کند. پس تمام سانترال های پاناسونیک قابل ارتقا هستند. فقط باید ببینید چه نیازی دارید و چه کارتی مورد نیاز شما است تا به ان اضافه کنید.

تفاوت سانترال ۸۲۴ TEM و TES 824 چیست؟

هر دو از لحاظ برنامه ریزی و نصب کاملاً یکسان هستند. فقط ظرفیت اولیه سانترال TEMپاناسونیک ۶ به ۱۶ است  اما سانترال TES پاناسونیک ، ۳ به ۸ است. یعنی کارت دوم را به صورت پیش فرض روی خود دارد.

سانترال پرظرفیت پاناسونیک

سانترال پرظرفیت پاناسونیک سری TDA (100-200-600) TDA100D (dba–dbp) به ۱۰۰ و ۲۰۰ و ۶۰۰ تقسیم می شود .TDEو NS ، جزو پرکاربردترین مراکز تلفن پاناسونیک به شمار می آیند که معروف ترین آنها NS500 است.

همانطور که اشاره کردیم، سانترال TDA پر ظرفیت، سه ظرفیت دارد: ۱۰۰ و ۲۰۰ و ۶۰۰.

سانترال TDA و TDA100 از نوع سانترال آنالوگ محسوب می شوند. البته یک سری راه کار های ویپ را داریم که در این دو سری می توانید امتیار ویپ را راه اندازی کنید.

سانترال TDA100D بعد از TDA تولید شد که ظرفیت آن از TDA بیشتر است. اطلاعات بیشتری در مورد آن را می توانید از سایت پی بی ایکس شاپ بررسی کنید..

در کل TDA100D بهتر از TDA  عمل می کند. ۱۰۰DBA وdbp دقیقاً همان TDA100D هستند که یک ظرفیت اولیه دارند در حقیقت مشابه TEM کارت دوم را روی خود دارند.

سانترال TDE و NS سانترال پر ظرفیت هستند و تحت شبکه محسوب می شوند که با VOIP معرفی می شوند. یعنی می توانید چند سانترال را داخل و خارج شبکه باهم لینک کنید.

هدف از آموزش این دوره، سانترال TDE و TDA پاناسونیک است.

تفاوت TDA 100 و ۲۰۰ چیست؟

TDA 200 ظرفیت بیشتری دارد. پس، تعداد خط شهری و داخلی بیشتری نسبت به ۱۰۰ می تواند پشتیبانی کند. ظرفیت TDA 100  و ۲۰۰ و ۶۰۰ با هم دیگر فرق می کند.

آیا تمام کارت هایی که روی این دستگاه ها نصب می شود، یکسان اند؟

همه کارت ها به همه سانترال ها نصب نمی شود. شما در قسمت کارت های سازگار می توانید ببینید که کدام کارت به این سانترال نصب می شود. پس، قبل از ارتقا سانترال باید بینید که چه کارتی متناسب ان است.

سانترال TDE با TDA چه تفاوتی دارد؟

سانترال TDE تمام قابلیت های TDA را دارد اما قابلیت ویپ نیز به آن اضافه شده است. ساختارTDA و TDE مشابه است اما TDE قابلیت تحت شبکه را هم دارد.

جمع بندی

در این بخش از آموزش بطور کلی با زیر ساخت و انواع سانترال ها آشنا شدید. در بخش بعدی در خصوص سانترال مخابراتی، یک سری پست و کابل آموزش می بینید.

برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه سانترال ، ویپ و شبکه با ما همراه باشید...

مقالات آموزشی سانترال پاناسونیک

ویدیوهای آموزشی رایگان

ما را در اینستاگرام دنبال کنید…