جلسه هفتم: آشنایی با کابل های مخابراتی و استاندارد کابل کشی
قرار است در این جلسه آموزشی ابتدا کابل های مخابراتی و همچنین رنگ بندی استاندارد کابل ها و بعد تجهیزات پست های مخابراتی و ابزارهای مورد نیاز و نحوه کار کردن را بصورت ابتدایی برای شما توضیح بدهیم.
آنچه در این مقاله می خوانید:
پوسته کابل های مخابراتی
همانطور که در جلسات آموزشی قبلی توضیح دادیم، کابل های مخابراتی را از لحاظ پوسته و مقاومت تقسیم می کنیم. پوسته آنهایی که در فضای بیرون و در معرض باد و باران هستند حتماً باید رنگ مشکی باشد که بسیار مقاومت دارند و کابل هایی که داخل ساختمان استفاده می شوند کابل های رنگ طوسی هستند. کابل هایی به رنگ ابی هم داریم که این ها کابل شبکه هستند و در انتهای همین مبحث آموزشی به آنها می پردازیم.
خواندن اطلاعات کابل های مخابراتی
کابل های طوسی از دو زوج شروع می شوند و به صورت دو زوج ، چهار زوج ، شش زوج و ده زوج ، پانزده زوج یا هجده زوج، ۲۰ زوج، ۲۵، ۳۰ و به همین ترتیب بالا می روند.
روی تمام کابل های مخابراتی، اطلاعاتی در مورد کابل نوشته شده مثلا اگر روی یک کابل نوشته شده ده زوج قزوین و صفر شش یعنی سطح مقطع مس کابل شش دهم میلیمتر است و اگر نوشته شده ۱۰x2x6 یعنی ده تا دو زوج دارد و هرکدام هم شش دهم میلیمتر سطح مقطع دارند.
نحوه لخت کردن کابل
فرض کنید با یک کابل ده زوج بخواهیم کار را شروع کنیم. اولین نکته نحوه کندن پوسته کابل است یا اصطلاحاً لخت کردن کابل.
برای کندن پوسته کابل از سیم چین استفاده نکنید چون کابل های مخابراتی معمولاً شیلد ندارند و کابل های طوسی فقط فویل دارند. بنابراین، برای اینکه خود کابل آسیب نبیند و در پست های مخابراتی اتصالی نداشته باشد، از سیم چین استفاده نکنید یا اگر هم استفاده می کنید با دقت بالا پوسته کابل را به آرامی جدا کنید.
اما یک سری ابزارهایی داریم که با استفاده از آن ها به راحتی می توانید پوسته کابل را جدا کنید که اصطلاحاً لخت کن سیم به آن می گویند. البته در پروژه ها معمولاً از کاتر استفاده می شود چون مثلاً برای یک کابل پنجاه نمی شود از ابزار دیگری استفاده کرد. به همین خاطر همیشه از کاتر استفاده می کنیم.
زمانیکه از کاتر استفاده می کنید دقت کنید که فقط یک خط روی پوسته ی کابل بیندازید و حداقل به اندازه بیست سانت فاصله بدهید.
موقعی که می خواهیم پوست کابل مخابراتی را جدا کنیم هرگز با کاتر این کار را نمی کنیم چون اگر بیشتر از خط انداختن به پوسته کابل فشار بیاورید لبه ی کاتر، پوسته زوج سیم ها را داخل کابل زخمی می کند و بعداً باعث اتصالی در پست های مخابراتی می شود.
پس فقط روی کابل خط بیندازید و با چند بار خم و راست کردن، قاعدتاً پوسته از کابل جدا می شود.
فویلی که زیر کابل است نباید آسیب ببیندد. پس پوسته کابل را بدون اینکه این فویل بریده شود جدا کنید چون اگر فویل شما بریده شود قطعاً خود کابل و زوج سیم ها را هم بریدید و به آنها آسیب رساندید. بعداً می توانید فویل را جدا کنید.
زمانیکه پوسته کابل را از کابل جدا کردیم فویل را نیز می توانیم جدا کنیم. یک سیم به عنوان ارت و یک پلاستیک دور کابل پلاستیک دیده می شود که باید آن را هم جدا کنیم و در نهایت با سیم چین، باز می کنیم تا زوج سیم هایی که داخل کابل است، را ببینیم.
پیدا کردن رنگ زوج سیم های کابل مخابراتی
زوج سیم ها در کابل مخابراتی به همدیگر تابیده شده اند اما این تاب بسیار بسیار کم است و به راحتی از همدیگر جدا می شوند. اما در کابل شبکه، زوج سیم ها آنچنان به هم تابیده شده اند که به هیچ عنوان از همدیگر جدا نمی شوند.
یکی از فرق های کابل شبکه با کابل های مخابراتی هم همین است. پس کابل های شبکه کاملاً به هم تابیده شده اند اما کابل های مخابراتی خیلی کم به هم تابیده شده اند اگر دقت نکنید از هم جدا می شوند.
شما باید رنگ ها و زوج سیم ها را در کابل پیدا کنید. چون مثلاً در یک کابل ده زوجی، پنج تا رشته سفید مشترک وجود دارد به صورت سفید آبی، نارنجی سفید، سبز سفید، سفید قهوه ای و سفید طوسی و پنج تای دیگر هم قرمز مشترک دارند.
علت به هم تابیدگی کابل های شبکه
اگر قرمز هر کدام از این ها با قرمز دیگری اشتباه بشود بعداً در زوج یابی و انتقال بوق یا دیتا به مشکل برخورد می کنید.
پس تاکید می کنم حتماً کابل را حداقل ۲۰ الی ۳۰ سانت در نظر بگیرید تا بتوانید این زوج سیم ها را پیدا کنید.
پس از پیدا کردن زوج ها اولین گام این است که هر زوجی را به ترتیب به همدیگر بتابانید. برای تاباندن، ابتدا دستمان را پایین کابل نگه میداریم و با دست دیگر کابل را می چرخانیم. با این روش، دیگر به هیچ عنوان از همدیگر جدا نمی شوند.
چه مقدار از سر کابل را باید جدا کنیم؟
زمانیکه می خواهید پوسته کابل را بکنید حداقل بهتر است ۳۰ سانت را در نظر بگیرید. چون در غیر اینصورت نمی توانید تشخیص بدهید که چند رشته سیم سفید دارید و کدام مربوط به آن زوج سیمی است که از سر دیگر کابل روی آن بوق فرستاده شده است. پس حداقل ۲۰ الی ۳۰ سانت را از پوسته ی کابل جدا کنید.
البته در کابل های کوچک مثلاً چهار زوجی، پانزده سانت هم لخت بشود، کفایت می کند و نیازی نیست حتماً بیست سانت یا سی سانت لخت شود. اما هرچه زوج کابل بیشتر باشد باید بیشتر کابل را لخت کنید.
- کابل های شبکه
کابل های شبکه، کلا ۴ زوج هستند و تمام کابل های شبکه، تعدادشان چهار زوج است. اما کابل های مخابراتی از ۲ زوج هستند به بالا. ضخامت کابل مخابراتی و کابل شبکه با هم متفاوت است. یک کابل شبکه ی معمولی از کابل تلفن چهار زوج ضخامت بیشتری دارد.
تاباندن زوج های کابل ۱۶
فرض کنید یک کابل ۱۶ زوج کرمان که روی آن نوشته ۱۶*۲*۰.۵ را در اختیار داریم. این کابل، نیم میلیمتر سطح مقطع دارد. اگر سر کابل را به اندازه حدوداً ۲۰ سانت جدا کنیم باید همه زوج ها را به هم بتابانیم که اشتباه نشوند.
همانطور که گفتیم رنگ های اصلی با سفید شروع می شوند بعد قرمز و بعد مشکی است.
پس اگر بخواهیم ترتیب آن را رعایت کنیم با سفید آبی شروع می شود و به ترتیب زیر جلو می رویم:
- سفید آبی
- سفید نارنجی
- سفید سبز
- سفید قهوه ای
- سفید طوسی
- قرمز آبی
- قرمز نارنجی
- قرمز سبز
- قرمز قهوه ای
- قرمز طوسی
- مشکی آبی
- مشکی نارنجی
- مشکی سبز
- مشکی قهوه ای
- مشکی طوسی
- زرد آبی
این می شود ترتیب یک کابل ۱۶ زوجی.
تاباندن زوج های کابل ۵۰
در جلسه آموزشی قبلی، گفتم که کابل هایی که از ۲۵ زوج بیشتر باشند به چه صورتی هستند. در واقع یک کابل ۵۰ زوجی می شود دو کابل ۲۵ زوجی. یعنی پوسته کابل را که جدا کنید، داخل کابل دو دسته ۲۵ زوجی دارید. یک دسته که نوار سفید آبی یا کلا آبی دور آن پیچیده شده و یک دسته دیگر هم با نوار نارنجی به همدیگر بسته شده اند.
رنگ زوج ها، کاملاً مثل هم است یعنی دقیقاً از یک شروع شده تا ۲۵ و دومی هم از یک شروع شده تا ۲۵. حالا اگر صد هم باشد چطور می شود دو تا دسته ی دیگر مثل این ها اضافه می شود. رنگ نوار دسته بعدی سبز و دسته بعدی، قهوه ای است که البته به ندرت استفاده می شود معمولاً شما در پروژه های خود، از کابل ۲۵ زوج استفاده می کنید و معمولاً از ۲۵ زوج به بالا استفاده نمی شود.
ابزار های مورد نیاز برای کابل کشی
ابزارهایی که مورد نیاز شما است، شامل موارد زیر می شود:
- گوشی تست
- قیچی
- آچار سوکت زن
- سیم چین
- کاتر
- فازمتر
آچار سوکت زن سایزهای مختلفی دارد و پیشنهاد می کنیم که برند پروسکیت یا برند تایکو را بخرید که کیفیت آنها فوق العاده است. تایکوها قیمت بالاتری دارند اما به هر حال باید دستگاه سوکت زن خوبی تهیه کنید تا دوام و کارایی مناسبی داشته باشد.
قیچی کروز یا دستگاه پانچ سیم ها روی ترمینال کروز را نیز باید از جنس خوب تهیه کنید که تیغ های خوبی داشته باشد و بتوانید به راحتی سیم ها را پانچ کنید.
دو ابزار جانبی هم دارد:
یکی قلاب است که برای بیرون کشیدن سیم ها است و در آینده در پست های مخابراتی آن را به شما نشان می دهم.
یکی دیگر هم که کار فاز تر را انجام میدهد و زمانی که فازمتر نداشته باشید می توانید از آن استفاده کنید.
گوشی تست، یک گوشی آنالوگ است که چون سایز کوچکی دارد می تواند برای ما کارایی داشته باشد.
نحوه ی کار کردن با آچار سوکت زن
با آچار تایکو هم میتوانیم RG11 را پانچ کنیم هم RG45. اگر دقت کنید می بینید که سر سوکت چهار پین دارد.
در جلسات آموزشی بعدی متوجه می شوید که دو پین وسط و دو پین بغل چه کاری را برای ما انجام می دهند.
ما در سانترال ها مخصوصا آنالوگ یا دیجیتال یا هایبرید پاناسونیک فقط از همین سر سوکت استفاده می کنیم.
نحوه ی پانچ کردن روی سیم های تخت پاناسونیک به چه صورت است؟
سیم های تختی که در بازار است را می توانید خریداری کنید، مقداری از ان را بریده و پانچ کنید.
دستگاه سوکت زن دو بخش دارد: قسمت ابتدای تیغه ها دو تا تیغه روی همدیگر قرار گرفته که وقتی شما کامل فشار بدهید، بین آن ها، یک فاصله ای است و در این فاصله اگر کابل را قرار داده، فشار بدهیم و بیرون بکشیم، پوسته کابل جدا می شود.
انتهای تیغه نیز، قطع می کند و حالت کاتر دارد و بسیار هم تیز است.
فقط کافی است، کابل را قرار بدهید و بکشید، پوسته کابل جدا می شود.
سپس، سر سوکت را قرار میدهیم و تفاوتی ندارد که سیم ها سوکت را از کدام طرف می گیرید. فقط باید کامل فشار بدهید که از بالا چهار پین و ۴ رنگ کابل زوج سیم ها دیده بشود. بعد آچار را قرار می دهید و با یک فشار کوچک، پانچ می شود.
به این ترتیب، باید بتوانید سر سوکت RG11 را با سیم تخت پاناسونیک در عرض ۵ ثانیه یا ۱۰ ثانیه پانچ کنید.
پانچ کردن زوج سیم ها
فرض کنید یک کابل چهار زوجی مخابراتی در اختیار داریم و می خواهیم روی RG11 پانچ کنیم. اگر بخواهیم سفید آبی و سفید نارنجی را سر سوکت بزنیم، استاندارد به این صورت است که یک زوج باید وسط قرار بگیرد و زوج بعدی دوطرف آن.
پس یک زوج سفید آبی داریم که ابتدا باید حتماً در هم تابیده بشوند که سفید این زوج با سفید زوج دیگر اشتباه نشود.
سپس سفید آبی و سفید نارنجی را کاملاً با دستمان می کشیم و صاف می کنیم. حالا سفید آبی را می گذاریم برای دو پین وسط و زوج سفید نارنجی به این ترتیب قرار می گیرد که سفید آن روی پین سمت چپ و نارنجی روی پین سمت راست. این قانون حتماً باید اجرا شود.
سپس با تیغه آچار، زوج سیم ها را برش میزنیم که کاملاً صاف صاف بشود. اگر با سیم چین برش بزنیم قسمت مس زوج سیم ها آسیب می بیند و له می کند وقتی که له بکند وقتی بخواهد این را وارد سر سوکت بکنید به مشکل برخورد می کنید چون دیگر وارد پین نمی شود. اما اگر با خود ابزار این کار را انجام بدهید چون تیغه دارد و کاملاً مشابه کاتر است مشکلی نخواهید داشت.
پس، جلوی سر سوکت را نگاه می کنیم که چهار رنگ مشخص شود سپس با آچار پانچ می کنیم.
دقت کنید که اول کابل را کامل بکشید تا صاف بشود. همانطور که گفتیم حتماً یک زوج باید وسط باشد زوج دیگر در دوطرف قرار بگیرد.
در نهایت جلوی سرسوکت را نگاه کنید که رنگ سیم ها دیده بشود که کاملاً پانچ شده باشد.
اگر ابزارتان خوب باشد نیازی به دوباره کاری نخواهد بود ولی اگر ابزارتان خوب نباشد ممکن است این قسمت مشکل داشته باشد و مجبور شوید چندین بار سر سوکت را خراب کنید. پیشنهاد می کنم که همیشه از ابزار درجه یک استفاده کنید.
کار با ترمینال کروز و قیچی کروز
برای کار با ترمینال کروز، آچار پانچ یا قیچی کروز و ابزار سوکت زن را نیاز داریم.
اگر داخل ترمینال کروز را نگاه کنید، دو پلیت می بینید که روی همدیگر قرار گرفته اند و هر یک از این پورت های روی پلیت بالا با پایین متصل است. این ساختار یک ترمینال کروز است.
در جلسات قبلی گفتیم که کار ترمینال کروز برقراری ارتباط بین زوج سیم ها و کابل های مخابراتی است.
اگر ما یک زوج سیم را از بالا پانچ کنیم و زوج سیم دیگری را به پایین پانچ کنیم، در نهایت دو زوج سیم به همدیگر متصل می شوند.
هرسوالی که داری در انجمن مطرح کنبرای اتصال کابل روی ترمینال کروز مراحل زیر را طی می کنیم:
لخت کردن کابل ها
فرض کنید، یک کابل مخابراتی داریم. پس از اینکه سر کابل را از هم جدا کنیم باید از آچار استفاده کنیم.
با فشار دادن آچار اگر دقت کنید بین دو تیغه فاصله ای وجود دارد که گفتیم برای سیم های تخت پاناسونیک است اما قسمت عقب تر آچار، برای جدا کردن پوسته کابل است که با آن می توانید پوسته کابل را جدا کنید.
اما همانطور که پیش از این گفتیم بهتر است از کاتر استفاده کنید و فقط روی بدنه کابل را خط بیاندازید چون امکان دارد به کابل آسیب بزنید و با کاتر بهتر می شود تنظیم کرد.
گاهی اوقات با استفاده از آچار، فویل هم جدا شده و عملاً احتمال دارد به خود زوج سیم ها هم آسیب برسد. با تمرین کردن کاملاً متوجه می شوید که چطور کابل را به صورت صحیح و سالم لخت کنید.
وقتی پوسته کابل را جدا می کنید اول از همه سیم ها را به هم بتابانید که دیگر مشکلی پیش نیاید.
فرض کنید دو کابل داریم و می خواهیم سفید سبز یک کابل را به سفید سبز کابل دیگر اتصال بدهیم. اگر ترمینال کروز نبود باید پوسته ها را جدا می کردید و بعد به همدیگر می تاباندید سپس از چسب برق استفاده می کردید. اما با وجود ترمینال کروز دیگر این کار را نمی کنیم.
وارد کردن کابل به ورودی ترمینال
ترمینال کروز دو جهت دارد: بالا و پایین.
جهت بالا، ورودی است و کابل های ورودی، مثل کابل سانترال یا کابل های خطوط شهری که مخابرات به شما تحویل داده است یا کابل های داخلی ساختمان همه بالا پانچ می شوند.
جهت پایین مخصوص سیم های رانژه است. اینکه سیم های رانژه چه کاری می کنند در قسمت آموزش پست مخابراتی برای شما توضیح می دهیم.
فرض کنید مثلاً کابل اول ورودی است و یک بوق دارد پس آن را بالای ترمینال قرار می دهیم که نیاز به قیچی کروز داریم.
قیچی کروز به صورت عمود قرار می گیرد. البته معمولاً شما قرار نیست کابل ها را روی ترمینال پانچ کنید بلکه باید روی پست مخابراتی این کار را انجام بدهید.
به هرحال، قیچی کروز روی پست و کاملاً روی فریم عمود است. پس از اینکه قیچی بصورت کاملاً عمود قرار گرفت با یک فشار کوچک، یک صدایی می کند و هم سیم را داخل پلیت قرار میدهد و هم اضافی را می برد.
سیم بعدی را نیز در جای خودش در قسمت بالا پانچ می کنیم.
فرض کنید بخواهیم سفید سبز را به قسمت پایین اتصال بدهیم کافی است که با همین روش دوباره به سیم ها را وارد ترمینال کنیم و درنتیجه سفید سبز بالا به سفید سبز پایین متصل شد.
اتصال فیوز کروز
در جلسه آموزشی قبلی گفتیم که فیوز کروز هم داریم که در وسط، جای قرارگیری فیوز کروز است که در آموزش های بعدی بیشتر به آن می پردازیم.
آیا می توانیم جای رنگ زوج سیم ها را در ترمینال جابجا کنیم؟
در سانترال های خیلی قدیمی که مثبت و منفی داشتند، جابجا کردن زوج سیم ها اشکالاتی را ایجاد می کرد. اما الان می شود گفت که هیچ سانترالی نیست که جابجایی این زوج سیم ها، در هر زوج تاثیری داشته باشد.
بنابراین، اگر روی سانترال پاناسونیک یا در برندهای دیگر بخواهید کار کنید هیچ فرقی نمی کند که رشته سیم ها را جا به جا بگذارید حتی روی سیم های تخت پاناسونیک هم همین است و ممکن است دو تا سیم برعکس پانچ شده باشند. پس اگر جای رشته سیم ها جا به جا بشود هیچ مشکلی پیش نمی آید نگران این مسئله نباشید.
آیا حتماً باید از ترمینال کروز استفاده کنیم؟
متصل کردن یک یا دو سیم بدون استفاده از ترمینال کروز شاید به چشم نیاید ولی اگر شما صد زوج سیم یا پانصد زوج سیم یا هزار زوج سیم داشته باشید و قرار باشد در پنج ساعت این ها را به هم ارتباط بدهید آیا می شود همه سیم ها را روکشش را بکنید و به همدیگر بتابانید و بعد از چسب برق استفاده کنید؟ مطمئناً امکان پذیر نیست. ترمینال کروز مخصوصاً در پروژه های بزرگ، کار ما را بسیار راحت کرده است.
پیشنهاد من این است که کلاً اگر جایی ترمینالی متفاوت از ترمینال کروز دیدید، آن را حذف کنید و حتماً از ترمینال کروز استفاده کنید. مگر اینکه کارفرما مخالفتی داشته باشد. در غیر این صورت، ترمینال را عوض کنید چون عیب یابی روی مدل های دیگر، کار سختی است.
ترمینال های دیگر ساختار خیلی ساده ای دارند. اگر سیم ها را به هم بتابانید می توانید از پیچ ها برای برقراری ارتباط استفاده کنید. در هر صورت، اگر سیگنال یا اینترنت باشد قطعاً ترمینال های دیگر باعث تضعیف سیگنال هم می شود و در کل بهتر است از ترمینال کروز استفاده کنید.
کار با فیوز ترمینال کروز و پست مخابراتی
در این بخش از آموزش ابتدا در مورد فیوز توضیح داده و بعد به سراغ پست مخابراتی می رویم. در آموزش قبلی گفتیم هر زوج سیم را با استفاده از ده پورتی که روی ترمینال موجود است می توان به یک زوج سیم دیگر اتصال داد و در وسط نیز جای قرارگیری فیوز است.
فیوز چه کاربردی دارد؟
فیوز در عمل، ارتباط زوج سیم بالا و پایین را برای ما برقرار می کند. اگر یک فیوز را باز کنید، خازن و دیود را داخل آن مشاهده می کنید که کار امنیت را نیز روی پورت ها انجام می دهد.
اگر یکی از پورت ها برق داشته باشد، فیوز می سوزد و با قسمت پایین ارتباط را برقرار نمی کند. در اصل کار فیوز این است که اگر پورتی برق داشته باشد ارتباط آن را با زوج سیم پایین قطع می کند.
چرا از فیوز استفاده می کنیم؟
می توان برای پیدا کردن زوج سیم ها، عیب یابی ها، راه اندازی تلفن ها و داخلی ها از این قابلیت فیوز استفاده کرد.
زمانیکه یک گوشی تست تهیه می کنید، داخل آن یک فیوز قرار دارد که به آن، سیم متصل است. در حقیقت دو دیود داخل فیوز را با دو رشته سیم به هم متصل می کنند.
دو رشته سیم دیگر که از فیوز آویزان است یکی به پلیت سمت چپ و دیگری به پلیت سمت راست متصل می شود. پس با اتصال فیوز، پلیت زیر به پلیت بالا متصل می شود.
سیمی که به فیوز وصل کردیم را می توانیم به یک تلفن یا گوشی تست متصل کنیم و وقتی که شما این فیوز را داخل یک ترمینال قرار بدهید، هر بوقی که داشته باشد به این دو پلیت وارد شده، سپس به رشته سیم منتقل شده و در نهایت به تلفن تست شما یا گوشی تست شما وصل می شود که روی گوشی نیز نشان داده می شود که چه بوقی یا دیتایی یا سیگنالی دارد و با استفاده از آن شما می توانید در شبکه های مخابراتی، راه اندازی های داخلی را انجام داده یا عیب یابی ها را انجام بدهید.
پس با استفاده از یک فیوز می توانیم عیب یابی ها یا راه اندازی داخلی ها را انجام بدهیم که به کارمان سرعت بدهد و این خیلی برای ما مهم است.
فرض کنید که روی پورت یک ترمینال، یک خط شهری وصل کردیم که شماره ای دارد وقتی که فیوز را در محل مشخص شده قرار می دهیم، آن بوق دقیقاً وصل می شود به گوشی تست و در نهایت گوشی تست روشن می شود و می توانیم شماره گیری کنیم. بنابراین، دیگر نیازی نیست که یک سیم به ترمینال پانچ کنیم و بدون اینکه سیمی پانچ شود، بوق انتقال پیدا می کند به گوشی تست. کاربرد فیوز به همین سادگی است.
ساختار پریز به چه صورت است؟
پریز ها انواع مختلفی دارند که متداول ترین آنها، پریز تکی و پریز دو قلو است که اولی برای یک تلفن و دومی برای دو تلفن استفاده می شود.
در پریز تکی، چهار رشته سیم داریم، استاندارد به این صورت است که معمولاً قرمز و سبز وصل شده اند به دو پین وسط و آن دو پین وسط دقیقاً روی سر سوکت Rj 11 نیز همان دو پین وسط است که معمولاً رنگ آنها، قرمز و سبز می باشد. رنگ دو پین کنار، مشکی و زرد است.
وقتی شما روی قرمز و سبز بوقی را ارسال کنید دقیقاً به دو پین وسط داخل این سر سوکت انتقال پیدا می کند و وقتی که شما یک سیم تخت پاناسونیک را به اینجا متصل کنید روی دو پین وسط انتقال پیدا می کند و می توانید به یک تلفن آنالوگ یا تلفن رومیزی خانگی وصل کنید و بوق را متوجه بشوید. این، ساختار کلی پریز است.
پس هر پریز تلفن، چهار رشته سیم دارد: دو رشته وسط معمولا قرمز و سبز هستند و شماره هایشان هم دو و سه است و مشکی و زرد که دو طرف هستند و با شماره یک و چهار می شناسیم. اما سیم های تخت پاناسونیک معمولاً دو تایی هستند و فقط قرمز و سبز دارند و دو تای بعدی خالی است.
ولی اگر سیم، چهار تایی باشد پس چهار عدد پین دارد دو تای وسط قرمز و سبز است و دو تای کنار آن، زرد و مشکی است. حالا از سمت چپ شروع کنیم یا از راست می شود:
- یک: زرد
- دو: قرمز
- سه: سبز
- چهار: مشکی
ترتیب شماره ها، از چپ به راست یا از راست به چپ فرقی نمی کند. در زوج سیم ها می شود ترتیب هر کدام را جا به جا کرد.
پس ساختار یک پریز تلفن به این صورت است که اگر روی قرمز و سبز، بوقی را ارسال کنم دقیقاً روی دو پین وسط ارسال می شود و وصل می شود به یک سیم تخت پاناسونیک و در نهایت گوشی ما روشن می شود.
فیوز را چطور به تلفن متصل کنیم؟
با استفاده از فیوز که به سیم قرمز و سبز متصل شده و در نهایت به سرسوکت وصل شده است، اگر تلفن معمولی یا تلفن تست را به پریز وصل کنیم، بوقی که به فیوز منتقل شده دقیقاً به گوشی انتقال پیدا می کند.
در بخش بعدی که روی پست های مخابراتی کار می کنیم، بیشتر برایتان توضیح می دهیم و در کارگاه نیز به صورت عملی با آنها کار خواهیم کرد.
کار با فیوز روی پست مخابراتی
فرض کنید یک ترمینال قهوه ای داریم و در پایین آن مشاهده می کنید که ترمینال خطوط شهری پانچ شده و مخابرات دقیقاً روی این کابل، خطوط شهری را به ما تحویل داده است.
چهار زوج داریم که طبق استاندارد سفید آبی، سفید نارنجی، سفید سبز، سفید قهوه ای را روی این ترمینال پانچ کردیم. پس، چهار خط شهری را می توانیم روی پست داشته باشیم. زوج سیم های قسمت پایین ترمینال، زوج سیم های رانژه یا سیم های ارتباطی هستند که در مورد آن ها بیشتر صحبت می کنیم.
همچنین یک عدد تلفن پاناسونیک اسپیکر دار را در نظر بگیرید که برق آن از طریق باتری تامین می شود. قبل از اینکه تلفن را وصل کنیم، اگر اسپیکر را بزنیم چون هیچ اتصالی ندارد، هیچ بوقی نیز شنیده نمی شود. گوشی تست، اسپیکر ندارد و تا حدودی کار شما را سخت می کند به همین خاطر ما از این گوشی با اسپیکر استفاده کردیم که صدای بوق و موارد دیگر را راحت بشنوید.
همانطور که در بخش قبل گفتیم، فیوز، دو پلیت دارد: چپ و راست. حالا اگر این فیوز را به پرت یک خط شهری وصل کنیم، هر بوقی که در آن پلیت ترمینال باشد به این فیوز انتقال پیدا می کند سپس به سیم در مرحله بعد به دو پیچ و در نهایت وصل می شود به دو سیم که در میان راه، سیم تلفن و گوشی تست راه اندازی می شود.
بعد از اینکه گوشی را به ترمینال متصل کردیم، اگر دکمه اسپیکر را بزنیم، بوق داریم و اگر فیوز را قطع کنیم، بوق نیز قطع می شود تا زمانیکه، فیوز را مجددا وصل کنیم.
پس به همین راحتی، با استفاده از ترمینال روی پست مخابراتی و یک فیوز، خط شهری را که روی پورت یک بود، به تلفن وصل کردیم.
پس با یکی از کاربردهای فیوز شما آشنا شدید که به راحتی می توانید هربوق یا دیتایی را روی گوشی تان انتقال بدهید.
آیا می توانستم به جای سر سوکت مستقیم دو رشته سیم را روی پورت اول پانچ کنیم؟
بله می توانستیم اما اگر می خواستیم به پورت دوم متصل کنیم، دوباره باید سیم را در می آوردیم و روی بعدی پانچ می کردیم. در نتیجه، طول کابل کوتاه و کوتاه تر میشد.
همچنین اگر شما صد ترمینال داشته باشید با این روش نمی توانید آن ها را به سرعت تست کنید. در صورتیکه با استفاده از فیوز به راحتی می توانیم تست کنیم و ببینیم روی کدام پورت، بوق داریم و روی کدام نداریم.
سیم رانژه یا سیم ارتباطی بین کابل ها
پیش از این گفتیم که ترمینال دو ردیف دارد: ردیف بالا و پایین. ردیف بالا ترمینالی است که کابل های ورودی یا کابل های سانترال روی آن قرار می گیرد و ردیف پایین برای سیم رانژه است. فرض کنید روی پورت اول، یک داخلی داریم و این داخلی را می خواهیم انتقال بدهیم به یک ترمینال دیگر.
از ردیف پایین، یک سیم را خارج کرده و ارتباط می دهیم به ترمینال بعدی. به این ترتیب، این بوق کاملاً انتقال پیدا می کند.
به سیمی که بوق را از یک ترمینال به یک ترمینال دیگر انتقال می دهد، سیم رانژه یا سیم ارتباطی می گوییم.
به خاطر داشته باشید که سیم های اصلی به هیچ عنوان در قسمت پایین ترمینال قرار نمی گیرند. بلکه سیم های اصلی همه به پلیت بالای ترمینال وصل می شوند و پلیت پایین، مخصوص کابل رانژه است. هر زوج سیم، حالا هر رنگی که داشته باشد می تواند یک سیم رانژه برای ما باشد.
سیم رانژه فقط و فقط برای این به کار می رود که نظم و ترتیب داخل پست وجود داشته باشد و عیب یابی یا راه اندازی اولیه سریع تر انجام شود تا نظم و آرایش پست بهم نریزد.
تفاوت ترمینال سفید و قهوه ای
نکته ای که در مورد ترمینال ها باید بدانید این است که تفاوت ترمینال قهوه ای و سفید در این است که در ترمینال سفید، زوج سیم های بالا به پایین به صورت پیش فرض اتصال ندارد که البته به دلیل امنیت بیشتر است.
بنابراین، اگر زمانی سیم ها را روی ترمینال قهوه ای پانچ کردید اما پس از اتصال گوشی تست، بوق نداشتید به این علت است که زوج سیم های بالا و پایین به هم متصل نشده اند و باید فیوز را متصل کنید. در جلسات بعدی این موارد را بیشتر برای شما توضیح میدهیم.
جمع بندی
تا این مرحله با پست مخابراتی، انواع ترمینال ها، فیوز و گوشی تست آشنا شدیم و کار کردیم. قطعاً نکات دیگری نیز وجود دارد که در یک جلسه آموزشی نمی توان گنجاند. به عنوان مثال، نکاتی که در بخش عیب یابی پروژه ها با آنها سرو کار دارید را باید یاد بگیرید و کامل مسلط شوید.
در بخش بعدی، سیستم پریز ها و داخلی ها را توضیح می دهیم و سپس با دستگاه سانترال ۸۲۴ کار می کنیم تا درباره راه اندازی انواع داخلی ها نیز صحبت کنیم.
تمام ترمینال ها، کابل های سانترال و کابل های داخل کارگاه یا داخل پروژه ای که درباره آن صحبت می کنیم، در کارگاه آموزشی پی بی ایکس شاپ به صورت عملی به شما نشان داده می شود.
در دوره آموزش زیرساخت مخابراتی، علاوه بر اینکه ساختار کلی پست های مخابراتی را توضیح دادیم و تمام راهکارهای عیب یابی و راه اندازی را به شما معرفی کردیم، یک سری راهکار کاملاً تجربی که جایی نوشته نشده را نیز در آن دوره بیان کرده و تمامی سانترال های پاناسونیک را هم به طور کامل نصب کردیم.
اگر واقعاً تصمیم دارید که به طور کامل و تخصصی وارد این حوزه شده و کاملاً اصولی تمام مباحث را یاد بگیرید، پیشنهاد می کنم در دوره ی جامع زیر ساخت مخابراتی شرکت کنید که یک دروه ی کاملاً مفید و عملی است که قطعاً به کارتان می آید.
در این دوره آموزشی ابتدا بصورت کلی، مباحث را مطرح می کنیم و تا جایی که زمان به ما اجازه دهد، راهکار ها را نیز به شما معرفی خواهیم کرد.
دیدگاه شما درباره این مقاله چیست ؟