نصب مودم tenda و تنظیمات ابتدایی آن
در درسنامه ها قبلی، درباره ی مودم ها و نحوه کارکرد آن ها در یک شبکه ی کامپیوتری، مفصلاً توضیح دادیم. گفتیم که مودم ها در اصل همان مبدل هایی هستند که می توانند اینترنت مورد نیاز یک شبکه ی LAN داخلی را تامین نمایند. مودم ها بر طبق قدرت خود در تامین اینترنت و مسیریابی و چند USER بودن، می توانند به انواع مختلفی تبدیل شوند. خیلی از مودم ها هستند که به صورت مودم-روتر، طراحی و ساخته می شوند.
آنچه در این مقاله می خوانید:
درجلسات قبلی نیز اشاره کرده بودیم که مودم-روترها نمی توانند گزینه های خوبی برای شبکه های بزرگ در سازمان ها و مجموعه های مختلف باشند. چرا که قابلیت روترینگ و مسیریابی آن ها، آنقدر قدرتمند نیست که بتواند کار روترینگ مورد نیاز یک شبکه را به راحتی انجام دهد. از این رو مودم روترها را تنها در شبکه های خانگی استفاده می کنند و قدرت روترینگ و مسیر یابی طراحی شده در این کلاینت ها، برای مسیریابی و روترینگ یک مجموعه خانگی با کلاینت های محدود، کافی خواهد بود.
همه ی ما می دانیم که هر کلاینت برای عضویت در یک شبکه، باید هم از طریق نرم افزاری و هم از طریق سخت افزاری به مجموعه متصل شود. اتصال سخت افزاری که عموماً از طریق یک کابل شبکه انجام می شود. ما برای اتصال نرم افزاری، باید پروسه ی تعریف ip و ورود به صفحه ی وب مودم و تنظیمات دستگاه، طی شود. با این مقدمات، ما قصد داریم که این درسنامه از دوره ی جامع آشنایی با شبکه های کامپیوتری pbxshop را به پروسه اتصال فیزیکی مودم ها و تنظیمات آن ها در شبکه، اختصاص دهیم. بنابراین برای آشنایی بیشتر با این روال، تا انتهای مقاله با ما همراه باشید :
اتصال فیزیکی مودم tenda
مودم های تندا یکی از پرطرفدارترین مودم هایی هستند که برای شبکه های بزرگ و کوچک مورد استفاده قرار می گیرند. وقتی یک مودم تندا را از جعبه و بسته بندی اصلی آن خارج می کنید، آن مودم به تنهایی تنظیماتی ندارد و این شما هستید که باید تنظیمات مورد نیاز را بر روی مودم، پیاده سازی نمایید.
در مقدمه گفتیم که مودم ها مبدل هستند. در واقع کار آن ها این است که اینترنت را از طریق زوج سیم های مخابراتی از پایگاه مورد نظر دریافت نموده و سپس از طریق کابل شبکه به شبکه ی کامپیوتری مورد نظر تزریق می نمایند. البته این مودم ها، همان طور که قبلاً هم ذکر کردیم، قابلیت روتینگ هم دارند که برای شبکه ها محدود و خانگی، گزینه پرکاربردی می باشد.
خوب؛ حالا برای راه اندازی یک مودم تندا در شبکه کامپیوتری ابتدا نیاز است که برق شبکه از طریق آداپتور و پریز تامین شود. پس از اینکه مودم روشن شد، حالا باید زوج سیم اینترنت را به مودم وصل کنید و اینترنت مورد نیاز شبکه را از طریق کابل شبکه، تامین نمایید. با انجام این دو کار، چراغ adsl مودم و چراغ پاور آن روشن می شود.
یادتان باشد که چراغ adsl معمولاً سیگنال های مختلفی را برای برقراری اینترنت دریافت می نماید. پس چشمک زن بودن این چراغ در ابتدای کار، امری کاملاً طبیعیست. به محض اینکه سیگنال های مربوطه دریافت شوند، چراغ adsl از حالت چشمک زن به حالت ثابت در می آید و حالا شما می توانید برای اتصال نرم افزاری کلاینت مورد نظر اقدام کنید.
حدود یک دقیقه طول می کشد تا چراغ چشمک زن adsl به یک وضعیت ثابت برسد. در این شرایط اصطلاحاً گفته می شود که مودم up شده است. البته در حالت چشمک زن بودن چراغ ای دی اس ال هم می توانید به تنظیمات مودم ورود کنید، اما امکان برقراری و اتصال اینترنت فراهم نخواهد شد.
تنظیمات نرم افزاری مودم تندا
خوب حالا وقت آن است که با ورود به بخش نرم افزاری و وب کلاینت مورد نظر، تنظیمات مورد نیاز آن را انجام دهیم. ما می توایم از طریق کابل شبکه و یا usb، مودم را به سیستم مورد نظرمان متصل کنیم. پیشنهاد ما برای این اتصال، استفاده از کابل usb می باشد. حالا که اتصال برقرار شد، باید وارد تنظیمات مودم بشویم.
با یک مرور کلی و برگشت به سرفصل ها و درسنامه های قبلی، یاد گرفتیم که برای اضافه کردن یک کلاینت به یک شبکه کامپیوتری، نیاز است که آن کلاینت در رنج شبکه مورد تعریف شده باشد و از ip مرتبط با کل شبکه برخوردار باشد. حالا نکته مهم اینجاست که مودم یا همان مودم روتر ما، تنها وسیله ای است که می تواند به تمامی کلاینت های فعال در یک شبکه، ip بدهد. این به این معناست که یک مودم به صورت default و پیش فرض، یک سرور اصلی فعال دارد که می تواند به راحتی، پروسه ی ip دهی تمامی کلاینت های عضو شبکه را به راحتی انجام دهد.
اگر خاطرتان باشد در درسنامه های قبلی و همچنین در بخش مقدمه ی همین درسنامه ذکر کردیم که ip دهی کلاینت ها در یک شبکه می تواند به صورت اتوماتیک و یا دستی انجام شود. در روش دستی که ما خودمان برای کلاینت ها ip تعیین می کنیم. اما در روش دوم به یک dhcp server نیاز داریم. DHCP SERVER سروری است که می تواند به صورت خودکار، به تمامی کلاینت های موجود در یک شبکه، IP بدهد. همینجا اعلام کنیم که تمامی مودم ها و مودم روترها، به صورت پیش فرض، یک DHCP SEREVER فعال دارند.
بررسی IP مودم تندا و سیستم
در این مرحله برای اضافه نمودن نرم افزاری مودم به شبکه، نیاز است که ببینیم سیستم و مودم ما هر کدام چه آی پی دارند؟!
از بخش START سیستم شروع می کنیم. عبارت CMD را تایپ می کنیم و Enter را می زنیم. در پنجره ی باز شده، عبارت IP CONFIIG را تایپ می کنیم. این عبارت همان دستوری است که به واسطه ی آن می توانیم IP مورد نظرمان را بررسی کنیم. Enter را میزنیم و عبارات زیر بالا می آیند که در مقابل هر کدام از آن ها، اعداد و آی پی های مهم و مورد نیاز ما درج شده است. این عبارات به شرح زیر خواهند بود :
IPV4 ADDRESS
SUBNET MASK
DEFAULT GATEWAY
یادتان باشد که این عبارات برای ما مهم هستند. به عنوان مثال، فرض کنیم که عبارت درج شده در مقابل IPV4 ADDRESS، آی پی ۱۹۲.۱۶۸.۱.۲ و GATEWAY ما ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱ باشد. البته همینجا نیاز است بدانید که IP تمامی مودم ها، به صورت دیفالت و پیش فرض، ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱ تعریف می شود.
بعد از اینک پروسه، حالا روی قسمت تنظیمات شبکه ی سیستم کلیک راست می کنیم. وارد بخش NETWORK می شویم. در این پنجره از سمت چپ روی گزینه ی ETHERNET کلیک می کنیم و بعد CHANGE ADAPTER OPTION ا می زنیم. ( تمامی این کارها از طریق کنترل پنل سیستم نیز امکان پذیر است). حالا روی گزینه ی ETHERNET، کلیک راست می کنیم. STATUS را میزنیم و در قسمت DETAILS، ای پی سیستم را بررسی می کنیم. متوجه خواهیم شد که این آی پی همان IP است که در پنجره CMD و ضمن دستور CONFIG، به دست آمده بود.
خوب؛ حالا در قسمت PROPERTIES، بر روی بخش INTERNET PROTOCOL VERSION 4 ( TCR/ IPR 4)، کلیک می کنیم. در حالت عادی و پیش فرض، عموماً تیک این قسمت بر روی عبارت OBTAIN AN IP ADDRESS AUTOMATICALLY، قرار دارد. این بدان معناست که سیستم ما در حال دریافت IP از DHCP SERVER می باشد. اما اگر تیک این قسمت را بر روی حالت USE THE FOLLOING IP ADDRESS قرار دهیم، باید IP دهی را به صورت شخصی و دستی انجام دهیم.
نکته ی جالب اینجاست که اگر IP را به صورت دستی وارد کنیم و دوباره IP CONFIG بگیریم، IP جدید در ویندوز نمایش داده خواهد شد. اما در اصل نیاز است که تیک این قسمت روی عبارت OBTAIN AN IP DDRESS AUTMATICALLY قرار گیرد.
اتصال به وب و تنظیمات مودم تندا
خوب در این مرحله نیاز است که به تنظیمات وب مودم و کلاینت مورد نظرمان متصل شویم. برای این کار ابتدا یک مرورگر را باز می کنیم. اصلاً فرقی هم نمی کند که چه مرورگری باشد. حالا در بخش سرچ مرورگر، IP کلاینت را درج کرده و اینتر را میزنیم. مثلاً بزنیم ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱ و اینتر. یادتان باشد که شما باید به صفحه ی وب کلاینتی بروید که قرار است به سیستم متصل باشد و اینجا آن کلاینت، مودم است.
بعد از زدن آی پی و اینتر، صفحه ای باز می شود که برای ورود به آن باید یوذر پسورد ورد نمایید. این نکته را به خاطر داشته باشید که USER NAME و PASSWORD تمامی این صفحات وب در حالت پیش فرض، ADMIN است. پس از درج این یوذر پسوورد، حالا SIGN IN را میزنیم و وارد تنظیمات مودم می شویم. توضیحات بیشتر درباره تنظیمات این بخش را به درسنامه های بعدی موکول خواهیم کرد. برای بحث اتصال مودم، تا همین قسمت کفایت می کند.
اتصال مودم تندا به سیستم به صورت MANUAL
خوب تمامی این مراحل ذکر شده برای زمانی بود که آی پی دهی کلاینت ها از طریق DHCP SERVER انجام می شد. حالا می خوایم بررسی کنیم که این روال به صورت IP دهی MANUAL چگونه امکان پذیر است. از آدرس زیر می رویم. ( برای آی پی دهی دستی، نیاز است فرض کنیم که مودم ما در حالت پیش فرض، DHCPSERVER ندارد.)
CONTROL PANEL – NETWORK AND INTERNET – NETWORK CONECTIONS – ETHERNET
ببینی برای اتصال و تعریف آی پی شما باید بدانید که آن کلاینت مورد نظر که اینجا مودم است، چه آی پی دارد تا بتوانید در همان نج به سیستم تان آی پی بدهید. در واقع اگر شما رنج شبکه را ندانید، امکان اتصال مهیا نخواهد بود. حالا از کجا رنج شبکه را پیدا کنیم؟
راه های زیادی برای پیدا کردن رنج شبکه وجود دارد. یکی از راحت ترین این راه ها برای کلاینت هایی که صفحه نمایش دارند، این است که از روی صفحه نمایش آن کلاینت رنج شبکه را دریافت کنید. موارد مانند پرینترها، تلفن ها و دستگاه های از این قبیل!
اما اینجا بحث مودم ها وجود دارد و مودم ها شبکه ی نمایش ندارند. پس باید چه کار کرد؟ در این شرایط بهتر است که کاتالوگ محصول را بررسی کنید. مطمئناً در کاتالوگ محصول، آی پی مودم ذکر شده است. حالا این آی پی را با توجه به سلیقه ی خودما به جز عدد ۱، در بخش آی پی در حالت MANUAL وارد می کنیم. خود سیستم به صورت پیش فرض SUBNET را تعریف می کند و نیاز به درج گیت وی نیست. OK را میزنیم و بعد IP CONFIG می گیریم.
بعد از اینکه آی پی تعریف شه ما بالا آمد، دستور PING را اجرا می کنیم. قبلاً خوانده بودیم که دستور پینگ، دستوری است که به واسطه ی آن می توانیم اتصال بین کلاینت و سیستم را بررسی کنیم. پس PING و سپس ENTER را می زنیم. ۴ پکت به سمت کلاینت رفته و برگشت می خورن و عموماً هیچ پیام LOST و یا از دست داده ای نخواهیم داشت. از این رو نتیجه می گیریم که ارتباط برقرار است.
جمع بندی و سخن آخر
خوب؛ حالا ما یاد گرفتیم که به دو روش اتوماتیک و منوآل، یک مودم و یا مودم روتر را به یک شبکه اضافه کنیم. متوجه شدیم که در اکثر موقع خود روترها یک DHCP SERVER دارند و می توانند کار آی پی دهی را به صورت اتوماتیک انجام دهند. از این رو عموماً ما نیازی به آی پی دهی دستی و یا منوآل پیدا نخواهم کرد.
لازم است بدانید که اینجا انتهای داستان اتصال مودم ها به شبکه های کامپیوتری نیست. از این رو در سرفصل های آینده، بررسی تنظیمات اصلی مودم را در وب مودم، بصورت مرحله به مرحله بررسی خواهیم کرد. امیدواریم که بعد از خواندن این درسنامه، بتوانید از پس اقدامات اولیه به جهت اضافه نمودن مودم به یک شبکه ی کامپیوتری برآیید.
خیلی کارتون عالیه
ارادتمندم