Dhcp چیست؟

در حقیقت،Dhcp (پروتکل پیکربندی میزبان پویا) یک پروتکل مدیریت شبکه است که برای اختصاص آدرس پروتکل اینترنت (IP) به هر دستگاه یا گره در شبکه استفاده می‌شود تا بتوانند با استفاده از IP ارتباط برقرار کنند. این میزبان تنظیمات را خودکار کرده و به طور مرکزی مدیریت می‌کند تا اینکه از مدیران شبکه بخواهد به صورت دستی آدرس IP را به همه دستگاه‌های شبکه اختصاص دهند. همچنین، این میزبان را می‌توان در شبکه‌های محلی کوچک و همچنین شبکه‌های سازمانی بزرگ پیاده‌سازی کرد.

این میزبان هنگام انتقال دستگاه‌ها از مکانی به مکان دیگر، آدرس‌های IP جدیدی را در هر مکان اختصاص می‌دهد، این بدان معناست که مدیران شبکه مجبور نیستند هر دستگاه را با آدرس IP معتبر پیکربندی کنند یا در صورت انتقال دستگاه به آدرس IP جدید، دستگاه را با آدرس IP جدید پیکربندی کنند. نسخه‌های Dhcp برای استفاده در IP نسخه ۴ (IPv4) و IP نسخه ۶ (IPv6) در دسترس هستند. IPv6 در سال ۲۰۱۷ به استاندارد صنعتی تبدیل شد و تقریباً ۲۰ سال پس از اولین مشخصات آن، منتشر گردید. درحالی‌که میزان پذیرش IPv6 کند بود، اما تا ژوئیه ۲۰۱۹ بیش از ۲۹٪ از کاربران Google با استفاده از IPv6 کارهای خود را انجام دادند.وجود Dhcp در شبکه برای تشخیص تعداد دستگاه‌هایی که می‌تواند به شبکه متصل باشد، ضروری است.

نگاهی کوتاه به نحوه عملکرد Dhcp

Dhcp با استفاده از برنامه Storage Control Protocol / IP (TCP / IP) اجرا می‌شود تا به صورت پویا آدرس‌های IP را به سرویس گیرندگان اختصاص دهد و اطلاعات پیکربندی TCP / IP را به سرویس گیرنده‌های این پروتکل اختصاص دهد. این شامل اطلاعات زیر شبکه، آدرس‌های IP پیش فرض و آدرس‌های سیستم نام دامنه (DNS) است. این سرور یک پروتکل سرویس دهنده است که در آن سرورها مجموعه‌ای از آدرس‌های IP منحصر به فرد و همچنین اطلاعات مربوط به پارامترهای پیکربندی سرویس گیرنده را مدیریت می‌کنند و آدرس‌ها را از مجموعه آدرس‌های کل شناسایی می‌کنند. سرویس گیرنده‌های فعال این پروتکل هر زمان که به شبکه متصل شوند، درخواستی را به سرور Dhcp ارسال می‌کنند.

در واقع، مشتریانی که با این پروتکل پیکربندی شده‌اند درخواستی را به سرور آن ارسال می‌کنند و اطلاعات پیکربندی شبکه را برای شبکه محلی که به آن متصل هستند درخواست می‌کنند. مشتری معمولاً بلافاصله پس از راه اندازی، پرس و جو برای این اطلاعات را ارسال می‌کند. سرورDhcp با ارائه اطلاعات پیکربندی IP که قبلاً توسط یک مدیر شبکه مشخص شده است، به درخواست مشتری پاسخ می‌دهد. هنگام تمدید قرارداد، سرویس گیرنده این پروتکل همان پارامترها را درخواست می‌کند، اما سرور آن ممکن است یک آدرس IP جدید براساس سیاست‌های تنظیم شده توسط سرپرستان اختصاص دهد. سرویس گیرنده‌های این پروتکل همچنین می‌توانند بر روی یک رابط اینترنت پیکربندی شوند.

عدم حضور Dhcp منجر به تداخل IP و در نتیجه مانع از اتصال دستگاه به شبکه به‌سادگی و سرعت می‌شود

یک سرور Dhcp ضبط تمام آدرس‌های IP را که به گره‌های شبکه اختصاص می‌دهد، مدیریت می‌کند. اگر گره‌ای در شبکه منتقل شود، سرور آن را با استفاده از آدرس Media Access Control (MAC) خود شناسایی می‌کند که از پیکربندی تصادفی چندین دستگاه با همان آدرس IP جلوگیری می‌کند. پیکربندی این پروتکل همچنین نیاز به ایجاد یک فایل پیکربندی دارد که اطلاعات شبکه را برای افراد ذخیره می‌کند.

چطور می‌توان Dhcp را مورد استفاده قرار داد؟

Dhcp برای توزیع آدرس‌های IP در شبکه و پیکربندی زیر شبکه مناسب و اطلاعات سرور DNS بر روی دستگاه استفاده می‌شود. همچنین ممکن است فردی DNS را با سرورهای Windows Internet Naming Service (WINS) اشتباه بگیرد. از سرور WINS برای دستیابی به همان هدف استفاده می‌شود اما با روشی متفاوت با استفاده از پروتکل دیگری. در واقع، WINS بخشی از توپولوژی شبکه مایکروسافت است اما امروزه به طور گستردهای مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و DNS جایگزین WINS شده است.

Dhcp مسئول اختصاص IP است، گاهی می‌تواند خود عامل تداخل ای پی نیز باشد

مزایا و معایب استفاده از Dhcp

Dhcp افزودن یا جابه جایی دستگاه‌ها در داخل شبکه، اعم از LAN یا WAN را برای مدیران شبکه آسان می‌کند؛ اما این پروتکل ذاتاً ایمن نیست و اگر سیستم‌های مخربی به سرور آن دسترسی پیدا کنند، می‌توانند ویرانگر شوند. بسته به شرایط شما، این پروتکل ممکن است مزایای مختلفی نسبت به اختصاص دادن آدرس IP ثابت به هر سیستم داشته باشد. این مزایا شامل موارد زیر است:

• پشتیبانی از سرویس گیرنده‌های BOOTP را امکان پذیر می‌کند، بنابراین می‌توانید به راحتی شبکه‌های خود را از BOOTP به Dhcp انتقال دهید.
• به مدیر اجازه می‌دهد تا زمان تمدید قرارداد را تعیین کند، حتی در آدرس‌های IP که به صورت دستی اختصاص داده شده است.
• به سرور اجازه می‌دهد انواع اضافی پروتکل مربوطه را پیکربندی کند، بیش از آنچه با BOOTP امکان پذیر می‌باشد.
• پیکربندی دستی آدرس IP لازم نیست. از این رو، باعث صرفه جویی در وقت و بار کاری برای مدیران شبکه می‌شود.
• این یک مزیت بزرگ برای کاربران تلفن همراه است زیرا با تغییر شبکه خود پیکربندی‌های معتبر جدید به طور خودکار به دست می‌آیند.

Dhcp یک پروتکل مدیریت شبکه است که به هر دستگاه یا وسیله‌ای در شبکه یک IP اختصاص می‌دهد

ولی از جمله معایب Dhcp می‌توان به این موارد اشاره کرد:

از آنجا که سرورهای این پروتکل هیچ سازوکار مطمئنی برای احراز هویت مشتری ندارند بنابراین هر سرویس گیرنده جدید می‌تواند به شبکه بپیوندد. این خطرات امنیتی مانند دادن آدرس IP به مشتریان غیر مجاز و تخلیه آدرس IP از سرویس گیرنده‌های غیرمجاز را به همراه دارد.
اگر شبکه فقط یک سرور Dhcp داشته باشد، سرور مربوطه می‌تواند یک نقطه خرابی باشد. همان‌طور که در قسمت فوق اشاره کردیم، پروتکل پیکربندی میزبان پویا یک پروتکل مدیریت شبکه است که برای اختصاص آدرس IP و سایر اطلاعات به هر میزبان در شبکه استفاده می‌شود تا آن‌ها بتوانند ارتباط موثر داشته باشند.

در حقیقت، این پروتکل اختصاص دادن آدرس IP را تسهیل می‌کند و کار مدیر شبکه را کاهش می‌دهد. علاوه بر آدرس IP، این پروتکل همچنین نمونه‌های زیر شبکه، درگاه پیش فرض و آدرس سرور نام دامنه (DNS) و سایر پیکربندی‌ها را به میزبان اختصاص می‌دهد و با این کار وظیفه مدیر شبکه را آسان می‌کند. بسته به ارتباطات بین این نقاط و تعداد مشتری‌ها در هر مکان، چندین سرور می‌توانند تنظیم شوند تا توزیع آدرس‌ها را کنترل کند. از این رو، شما می‌توانید سرورDhcp مورد نیاز خود را از فروشگاه اینترنتی پی بی ایکس شاپ خریداری کنید. از دیگر محصولات این شرکت می‌توان به محصولات سانترال پاناسونیک، انواع تلفن‌های سانترال و کارت سانترال اشاره کرد.

هنگامی‌که دستگاهی در شبکه جابه‌جا می‌شود Dhcp به‌صورت خودکار آی پی جدیدی به آن اختصاص می‌دهد