آموزش راه اندازی اینترنت بر روی روتر میکروتیک (جلسه ۹)

روش های راه اندازی اینترنت بر روی روتر میکروتیک

دوستان در این درس نامه، قرار است که درباره ی اینترنت و روش های مختلف راه اندازی اینترنت بر روی میکروتیک، مطالبی را بررسی نماییم. در واقع هدف ما در این درس نامه، این است که درباره ی بزرگ ترین شبکه ی دنیا یعنی اینترنت، صحبت کنیم. البته در این بین کلی کانفیگ و برنامه ریزی های کاربردی روی میکروتیک هم وجود دارد که به صورت سناریوهای مختلف به شما آموزش داده می شوند. با ما تا انتهای درس نامه همراه باشید.

«راه اندازی اینترنت»

در این درس نامه، صرفاً درباره ی روش های راه اندازی اینترنت بر روی روتر میکروتیک صحبت می کنیم. البته در بخش بعدی به صورت عملی، این موضوع را پیاده سازی می نماییم.

ببینید وقتی که شما قرار است یک اینترنت را بر روی میکروتیک راه اندازی نمایید، ابتدا باید یک سرویس را از Isp خریداری کنید. منظور ما از Isp، همان سرویس دهنده ها می باشد؛ مثل سرویس های مخابرات، شاتل و آسیاتک و….

شما باید سرویس اینترنت مورد نیازتان را از این شرکت ها خریداری نمایید. البته دقت داشته باشید که نحوه ی دریافت سرویس از این ارائه دهنده ها، متفاوت است. مثلاً اگر سرویس دهنده ی شما مخابرات باشد، اینترنت شما هم به صورت زوج سیم و هم بر روی فیبرهای نوری قابل اجرا می باشد. این موضوع کاملاً بستگی به منطقه ی شما دارد. اگر سرویس فیبر نوری باشد با مودم های فیبر نوری به شما تحویل داده می شود و اگر زوج سیم باشد، طبیعتاً روی همان زوج سیم های مسی به شما تحویل داده می شود.

البته اگر از شرکت های خصوصی برای دریافت اینترنت استفاده کنید، باید از مودم های خودشان تهیه نمایید؛ مودم های TDLT که با شرایط خاصی راه اندازی می شوند و از طریق سیم کارت، می توانید اینترنت آن را فعال کنید. البته ممکن است که این اینترنت از طریق پوینت تو پوینت و یا پوینت تو مولتی پوینت نیز، راه اندازی شود که به اینترنت نقطه ای معروف می باشد.

در این شرایط، باید بررسی شود که آیا شما در آن موقعیتی که هستید دید رادیویی دارید یا خیر! ( این موضوع حتماً از طریق کارشناسان خود مجموعه باید ارزیابی شود). این سرویس ها، عموما در قسمت های مختلف شهر، رادیو دارند و در نزدیک ترین موقعیتی که شما به آن رادیو باشید، امکان سنجی می نمایند. تمامی تنظیمات و کانفیگ ها، عموما توسط خود اپراتورهای مجموعه انجام می گردند و نیازی نیست که شما کاری را انجام دهید.

خوب پس ما باید ابتدا اینترنتمان را از یک Isp خریداری نماییم. اما موضوع مهم این بخش، کانفیگ روی میکروتیک می باشد. در واقع باید بدانیم که ما چه کانفیگ هایی را می توانیم بر روی میکروتیکمان داشته باشیم. ببینید دوستان، وقتی که شما سرویسی را با هر زیر ساختی خریداری می کنید، این سرویس عموماً یا به صورت vpn client است که به آن pppoe گفته می شود و یا به صورت DHCP Client است. البته در زمان گذشته به صورت IP Static هم سرویس دریافت می شد.

هرسوالی که داری در انجمن مطرح کن

خوب، وقتی شما سرویسی را از یک Isp دریافت می کنید، همه چیز بستگی به این دارد که آن سرویس، چگونه به شما تحویل داده شود. علاوه بر این، نوع مودم و یا همان مبدل اینترنت نیز در این پروسه ی راه اندازی، بسیار مهم می باشد. بعضی مودم ها، قابلیت بریج شدن ندارند.

مثلاً اکثر مودم های TDLTE قابلیت Bridge شدن ندارند. یعنی وقتی که شما قرار است اینترنت آن را بر روی مودمتان راه اندازی کنید و سرویس TDLTE را از شرکت مورد نظرتان دریافت می کنید، حتماً باید گوشزد کنید که شما یک مودم TDLTE را می خواهید که قابلیت Bridge شدن داشته باشد. چرا؟!

چون وقتی که ما مودم را Bridge کنیم، کل کانکشن pppoe یعنی همان کانکشن اتصال به اینترنتمان، روی روتر ما قرار می گیرد و این موضوع به لحاظ کانفیگ، بسیار مهم می باشد.

پس به طور خلاصه ما می توانیم اینترنت را به دو شکل کلی pppoe و DHCP Client دریافت نماییم.

خوب برای درک بهتر موضوع، تصور کنید که ما یک مودم و روتر داریم. این مودم و روتر با یک کابل شبکه به هم دیگر متصل شده اند (اصلا مهم نیست که اینترنت از چه طریقی از Isp دریافت شده است)؛ البته اگر اینترنت رادیویی باشد، ما اصلا مودم نداریم.

بنابر این، این جا مودم ما یا TDLTE و یا ADSL و یا فیبر نوری می باشد. بهتر است که ما مودممان را در حالت bridge قرار دهیم و هیچ کانفیگی روی آن نداشته باشیم. کانفیگ را روی روتر انتقال دهیم و pppoe را روی روترمان راه اندازی نماییم. البته بد نیست بدانید که اکثر مودم ها به صورت کاملا پیش فرض، bridge می باشند و نیازی نیست که شما کاری انجام دهید.

ببینید در حالتی که مودم شما bridge باشد، عملا هیچ کانفیگی بر روی آن وجود ندارد و یک زوج سیم و یا فیبر نوری را به کابل شبکه تبدیل می کند.

اما اگر مودم ما حالت bridge نداشته باشد، ما مجبور هستیم که کانکشن pppoe را روی خود مودم، راه اندازی کنیم و بعد آن را به روتر ارتباط دهیم و در نهایت، روی خود روترمان از DHCP Client استفاده کنیم؛ یعنی در شبکه ی LAN روتر ما از مودممان یک IP می گیرد و می توانیم به آن اینترنت بدهیم. پس ما کلا دو حالت داریم.

حالت اول: مودم bridge است و پیشنهاد ما این است که بتوانید مودم را bridge کنید و کانکشن pppoe را روی روترتان راه اندازی نمایید که خیلی خوب است.

حالت دوم: مودم bridge نباشد که در این حالت، باید یک DHCP Client روی روترتان بسازید که بتواند از مودمتان، اینترنت بگیرد که این راه، خیلی راه خوبی نیست؛ ولی در مواقعی که چاره ای نیست، می تواند کاربردی باشد. در این حالت شما دو تا روتر را پشت هم قرار داده اید که به لحاظ شبکه ای کار خوبی نیست.

در درس نامه های بعدی به طور مفصل، این دو حالت را بررسی می نماییم.

بنابر این، پیشنهاد ما این است که از حالت اول استفاده نمایید.