آشنایی با Default Route و تفاوت آن Static route (جلسه ۲۵)

آشنایی با default route  

ما قصد داریم در این بخش، Default Route را به شما معرفی کنیم.

تفاوت Default Route با Static Route

ابتدا روی وان نوت، توضیحی را به شما ارائه می کنیم؛ این که Default Route و Static Route، تفاوتی با یک دیگر دارند و در عین حال، خیلی به یک دیگر شبیه هستند؛ حتی خود میکروتیک، Default Route و Static Route را یکی می داند. برای این که این دو از هم دیگر تفکیک شوند، ما قصد داریم در این قسمت در مورد Default Route صحبت کنیم و در قسمت بعدی نیز، قصد داریم Static Route را به شما معرفی نماییم.

Static Route، مقداری جای صحبت دارد و لازم است که ما، بیشتر در مورد آن توضیح بدهیم و روی یک سناریوی عملی، آن را برایتان پیاده سازی کنیم که دقیقاً متوجه شوید که چه مواقعی باید از Static Route استفاده کنید. نحوه ی نوشتن Static Route، قلق خاص خودش را دارد که ما با دو میکروتیک، این موضوع را به صورت کامل به شما آموزش می دهیم؛ اما مبحث Default Route، خیلی ساده است.

گفتیم که Connected Route، روتی است که به واسطه ی اضافه کردن یا Add کردن هر رنج شبکه یا هر IP  ای که در IP Addresses انجام شود، روی روتر توسط خود میکروتیک اضافه می شود؛ یعنی ما اضافه نمی کنیم و خود میکروتیک این کار را انجام می دهد.

ما در بخش قبلی، وقتی که آی پی ۱۹۲.۱۶۸.۵۰.۱۰/۲۴ را اضافه کردیم یا وقتی که آی پی ۱۰.۱ را به bridge دادیم، خودش یک Connected Route برای bridge و یک Connected Route برای ۵۰.۱ ساخت (روی آی پی ۵۰.۱، یک Connected Route ساخت) که دیدیم دستینیشن (dst) آن ها را کل رنج شبکه گذاشته بود و مقصدشان را نیز ether زده بود. این نحوه ی Connected Route بود که گفتیم؛ برای این که بدانید روتر به چه صورتی در حال انجام شدن است.

موضوع Default Route و Static Route، تفاوتی با هم دیگر دارند و تفاوتشان نیز در مقصد (dst) است. زمانی ما از Default Route استفاده می کنیم که مقصد ثابت نیست؛ یعنی مقصد مشخص است اما ثابت نیست و ممکن است تغییر کند. چه زمانی این اتفاق می افتد؟ زمانی که در حال استفاده کردن از اینترنت هستیم. زمانی که بخواهیم کاربری را به سمت اینترنت بفرستیم از Default Route استفاده می کنیم.

Default Route را برای شبکه های WAN دیگر هم می توان استفاده کرد. برای اینترنت، شما قطعاً باید Default Route بزنید؛ مگر این که بخواهید کلاینت هایتان را به چند سرور خاص محدود کنید. برای مثال بگویید که کلاینت هایتان فقط و فقط می توانند به سایت یاهو وصل شوند و به هیچ جای دیگری نمی توانند وصل شوند.

ما در این صورت، می توانیم از یک Static Route استفاده کنیم. زمانی که مقصد (dst) ثابت نیست، باید از Default Route استفاده شود؛ اما زمانی که مقصد ثابت است، می توانیم از Static Route استفاده کنیم. تفاوت بین Default Route و Static Route، دقیقاً همین است.

پس زمانی که ما می خواهیم اینترنت را روی میکروتیک راه اندازی کنیم و در اختیار کلاینت ها قرار بدهیم، باید از Default Route استفاده کنیم. باکس اول که dst یا دستینیشنمان است را چهار صفر می گذاریم (۰.۰.۰.۰/۰) و گتوی را نیز کانکشنمان قرار می دهیم.

اگر در حال استفاده کردن از کانکشن pppoe هستیم، باید اسم کانکشن را در قسمت Gateway مورد استفاده قرار دهیم و اگر آی پی زدیم و DHCP Client ساختیم، باید آی پی مقصدمان را وارد کنیم؛ برای مثال در این روتری که داریم، قاعدتاً باید ۲۰.۱۹۱ را وارد کنیم.

پس زمانی که ما می خواهیم اینترنت را راه اندازی کنیم از دیفالت روت استفاده می کنیم. اصطلاحاً Default Route به چه روتی گفته می شود؟ به روتی گفته می شود که دستینیشن (dst) یا مقصد آن، ثابت نیست و ما برای این که بگوییم هر چه که بود باید از آن رد شود، باید عبارت ۰.۰.۰.۰/۰ را وارد کنیم؛ یعنی همه ی دیتا و هر چه که درخواست داریم، انتقال یابد.

نکته ای که وجود دارد، این است که Default Route به لحاظ اولویت در آخرین اولویت قرار دارد و اولویت اول با Static Route و Connected Route است. اگر در Static Route و Connected Route مسیریابی نشود و هم خوانی وجود نداشته باشد، آن وقت به سراغ Default Route می رود.

الان به سراغ میکروتیکمان می رویم. کلاینت رنج ۱۰ درخواستی را به سمت آی پی ۵۰.۱۰ ارسال می کند. برای مثال ما در حال پینگ کردن هستیم. وقتی ما با یک سیستم رنج ۱۰ از سیستم رنج ۵۰ پینگ می گیریم، وقتی درخواست وارد روتر می شود از چه روتی استفاده می شود؟ اولویت با سه مورد پایین است. مورد بالایی یا اول، Default Route است که ۰.۰.۰.۰/۰ نوشته شده است و کادر پایینی هم که گتوی ما است که نشان می دهد از چه درگاهی باید عبور کند.

نکته ای که وجود دارد، این است که زمانی که درخواست وارد روتر می شود، ابتدا با غیر دیفالت روت، چک می شود تا بیابد که با کدام یک از این موارد، این درخواست هم خوانی دارد. ما با آی پی ۱۰ (سورسمان ۱۰ است) در حال گرفتن پینگ ۵۰ هستیم و در نتیجه درخواستمان ۵۰ است؛ پس با مورد آخر هم خوانی دارد و از ether 2 رد می شود؛ اما اگر این مورد را ننوشته باشیم از مورد بالایی و اولی رد می شود.

پس اولویت، ابتدا با Static Route یا Connected Routeها می باشد و اگر این دو نباشند در نهایت با Default Route مچ خواهد شد. دیفالت روت، آخرین مرحله است که اگر دیگر هیچ Static ای نداشته باشیم به روت دیفالت رفته و از آن خارج می شود.

اکنون سورس سیستممان ۱۹۲.۱۶۸.۱۰.۷۹/۲۴ و گتوی آن، ۱۰.۱ می باشد. این کلاینت ما است و ما در حال اجرا کردن دستور ping هستیم (با پروتکل آن که می تواند TCP یا ICMP باشد، کاری نداریم).

ما در حال ارسال درخواستی تحت این عنوان هستیم: فرض کنید می گوییم به آی پی ۱۹۲.۱۶۸.۵۰.۱۰/۲۴ برو و این مورد را با دستور پینگ پیدا کن (سورس (Src) و دستینیشن (dst) را نیز در تصویر مشخص کرده ایم).

حال این دستینیشن (dst) چک می شود که مشخص شود که با کدام رولی که ما در میکروتیکمان گذاشتیم، هم خوانی داشته یا مچ می شود. ابتدا Static Route ها و Connected Routeها را چک می کند و از ether 2 خارج می شود و اصلاً به Default Route نمی رسد؛ اما اگر این مورد نباشد، با دو مورد دیگر یعنی مورد ۲ و ۳ مچ نشده و مستقیماً به Default Route می رود. Default Route نیز، همه ی دیتا را شامل می شود.

مورد اول نیز، نحوه ی نوشتن آن است. البته این به صورت داینامیک و توسط خود روتر، نوشته شده است و در حال گرفتن آن از DHCP Client می باشد.

وقتی که ما در قسمت Add Default Route گزینه ی yes را قرار دهیم، خودش به صورت اتوماتیک آن را می نویسد؛ اما اگر نوشته نشده باشد هم شما می توانید خودتان با زدن مثبت (+)، آن را بنویسید.

پس موقعی که ما در دستینیشنمان ۰.۰.۰.۰/۰ بنویسیم، یعنی همه ی دیتا را شامل شده و همه را می فرستد و دیگر محدودیتی ندارد. این همان Default Route است. چه Gateway ای را باید بگذاریم؟ بستگی به مقصدمان دارد.

حال ما می خواهیم این موضوع را نیز برایتان توضیح بدهیم که این گتوی را چطور باید انتخاب کرد و این موضوع، بسیار مهم است و ما از این مورد در Static Route، خیلی استفاده می کنیم. ما در بخش بعدی، چند مثال برایتان می زنیم که کاملاً به آن مسلط شوید.

نوشتن Default Route

ما یک میکروتیک، یک کلاینت و همچنین یک مودم روتر داریم. آی پی مودم روتر، ۱۹۲.۱۶۸.۲۰.۱۹۱ است. این مودم روتر، زوج سیم ها را گرفته و به شبکه تبدیل کرده و ما در نهایت آن را به ether 1 میکروتیکمان وصل کردیم.

 Ether 1 میکروتیکمان در حال گرفتن آی پی از مودم روتر است. حالا این ether 1 چه IP ای را گرفته است؟ این نکته ی مهمی است.

Ether 1، آی پی ۲۰.۳۳ را گرفته است. فرض کنید که ether 5 ای هم داریم که به کلاینتمان در رنج ۱۰، وصل شده است و گتوی و IP آن نیز ۱۰.۱ می باشد.

حال ما می خواهیم در این بخش، یک Default Route برایتان بنویسیم و می خواهیم در واقع در مورد آن گتوی، برایتان صحبت کنیم. گفتیم که در Default Route، دستینیشن یا مقصدمان ثابت نیست و در حال تغییر کردن است و ما برای راه اندازی اینترنت، باید از Default Route استفاده کنیم؛ اما Static Route برای زمانی است که مقصدمان ثابت می باشد.

 ما در Default Route خودمان نوشته بودیم ۰.۰.۰.۰/۰ و در قسمت زیر آن نوشته بودیم: ۱۹۲.۱۶۸.۲۰.۱۹۱. آی پی ما در این قسمت ۲۰.۳۳ است؛ چرا ۱۹۱ را در این قسمت نوشتیم و در گتوی قرار دادیم؟ نکته ی مهم همین است. ما روی میکروتیکمان، یک Default Route (DR) نوشتیم و از آن جایی که ۰.۰.۰.۰/۰ بود، متوجه شدیم که Default Route است. ما در Default Route نوشتیم که اگر هر پکتی وجود داشت که در این روتر مسیریابی نشده است در نهایت از آی پی ۱۹۲.۱۶۸.۲۰.۱۹۱ عبور کند. این مفهوم Default Route است.

 یک بار دیگر می گوییم. اگر یک پکت سرگردان در میکروتیک وجود داشت و در هیچ قسمتی راه یابی یا مسیریابی نشده بود در نهایت باید از آی پی ۱۹۲.۱۶۸.۲۰.۱۹۱ عبور کند. این، مانند اینترنت است. چرا ۲۰.۳۳ را قرار ندادیم؟ نکته ای که در روتینگ در Static Route و Default Route وجود دارد نیز، همین است که ما باید پکت ها را به آخرین مرحله بفرستیم. ۲۰.۳۳ که پکت خودش بوده و درگاه خودش می باشد و آن را می بیند و تا ۲۰.۱۹۱ را هم می بیند.

برای این که ما پکت را به آن طرف شبکه بفرستیم، باید درگاهمان را ۲۰.۱۹۱ انتخاب کنیم. گتوی باید ۲۰.۱۹۱ انتخاب شود. پکتی وارد این میکروتیک شده است که توسط Static Route ها یا Connected Route ها، مسیریابی نشده است و قرار است که توسط Default Route، مسیریابی شود.

اگر ما این پکت را به ۲۰.۳۳ بفرستیم، مسیریابی ای انجام نشده است و در نهایت به ۲۰.۱۹۱ رفته و در هیچ قسمتی راه یابی یا مسیریابی نمی شود. دقت کنید که ما باید پکت را به روتر بعدی بفرستیم؛ یعنی به روتینگ بعدی در روتر بعدی تحویل بدهیم که آن، دوباره از روت هایی که داخلش نوشته شده است استفاده کرده و در نهایت به اینترنت بدهد.

یک بار دیگر توضیح می دهیم. این میکروتیک، باید پکت را به روتر بعدی بفرستد و اگر IP درگاه خودش را بنویسید، راه یابی نمی شود. باید حتماً پکت از درگاه خودش تا آخرین IP ای که برایش قابل درک و فهم باشد، عبور کند. آخرین IP ای که برایش قابل درک و فهم است چیست؟ ۲۰.۱۹۱ است.

یعنی این میکروتیک، ۲۰.۳۳ و همچنین ۲۰.۱۹۱ را می بیند. ما باید آی پی ۱۹۲.۱۶۸.۲۰.۱۹۱ را به عنوان گتوی قرار دهیم؛ یعنی آخرین IP ای که قابل درک و فهم است و آی پی رنج دیگر را نمی فهمد و تنها IP ای که متوجه آن می شود، همین است. آخرین آی پی را قرار می دهیم که از این طریق به روتر بعدی انتقال یابد.

اگر ما ۲۰.۳۳ را بگذاریم به روتر بعدی انتقال پیدا نکرده و در این صورت، پکت تنها روی این شبکه و مابین دو روتر، معلق می شود. ما باید پکت را به دست روتر بعدی بدهیم؛ چگونه؟ با IP ای که روی روتر بعدی ست (تنظیم) شده است. آی پی ۲۰.۱۹۱، گتوی ما می شود.

 ما دقیقاً روی کلاینت ها نیز، همین کار را می کنیم. برای مثال اکنون روی سیستم ما که وصل است، گفتیم ۱۰.۱؛ یعنی آن را از طریق IP ای که روی خود روتر است به دست روتر دادیم. آی پی خود آن را ست نکردیم؛ بلکه IP ای که روی روتر است را ست کردیم.

هرسوالی که داری در انجمن مطرح کن

یک بار دیگر برای جمع بندی می گوییم و مجدداً در بخش Static Route، بیشتر در مورد آن صحبت خواهیم کرد و چند مثال دیگر هم می زنیم که شما کاملاً به این موضوع، مسلط شوید؛ چون بسیار مهم است و در بحث روتینگ بین چند روتر، باید این موارد را لحاظ کنید و بدانید که چگونه روتر باید نوشته شود.

ساختار نوشتن Static Route یا Default Route یعنی هر دو به این شکل است؛ یعنی شما در انتهای این قسمت، عملاً می توانید Static Route را هم بنویسید و دیگر نکته ی جدیدی در مورد آن وجود ندارد و تنها نکاتی وجود دارند که در این بخش گفتیم. ما قصد داریم این موارد را در قالب چند مثال در قسمت های بعدی، برایتان پیاده سازی کنیم.

وقتی که این روتر می خواهد پکتی را به روتر بعدی بدهد، باید گتوی آن، درگاه روتر بعدی باشد؛ نه درگاه خودش. می خواهد پکت را به دست روتر بعدی بدهد؛ بنابراین باید درگاه روتر بعدی را بنویسیم؛ یعنی درگاه روتر بعدی، گتوی ما می شود. این موضوع مهم است.

ما از این طریق می توانیم پکت را به روتر بعدی انتقال دهیم و در این صورت، مسیریابی انجام شده و پکت به هر جای دیگری که مد نظرمان باشد، انتقال می یابد. این نحوه ی نوشتن Default Route است. نکته ی دیگری نمی ماند.

اگر بخواهیم جمع بندی کنیم، می توانیم بگوییم که ما برای دسترسی به اینترنت از Default Route استفاده می کنیم و در Default Route در باکس دستینیشن (dst) باید  ۰.۰.۰.۰/۰ را بگذاریم که شامل همه ی دیتا بشود و گتوی ما، همیشه باید آی پی درگاه روتر بعدی باشد و دقت کنید که نباید آی پی خودش را بگذارید. این نکته ی مهمی است.

اگر در حال استفاده کردن از کانکشن pppoe هستید نیز، ما در قسمتی که در مورد راه اندازی اینترنت از طریق کانکشن pppoe صحبت کردیم، Default Route را توضیح داده بودیم. گفته بودیم که گتوی را حتماً باید pppoe بگذاریم. دقت کنید که اگر روی میکروتیک در حال زدن کانکشن هستیم و در واقع از مودم روتر استفاده نمی کنیم و کانکشن در حال پیاده سازی روی خودش است، باید بعد از وارد کردن ۰.۰.۰.۰/۰ ، PPPOE را در قسمت گتوی بنویسید؛ اما اگر از آی پی استفاده می کنید و یعنی روتر دیگری وجود دارد، باید Default Route خود را به صورتی که گفته بودیم بنویسید.

ما قصد داریم در قسمت بعدی، Static Route را در قالب چند سناریو به شما معرفی کنیم که به نوعی مرور همین قسمت نیز می باشد.