DNS SERVER چیست و چه کاربردی در شبکه دارد؟ (جلسه ۱۶)

DNS SERVER چیست؟

DNS سرورها یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین بخش های یک شبکه ی کامپیوتری هستند. آشنایی با روش کار آن ها می تواند به شما در درک بهتر و بیشتر اصل کار شبکه کمک کند و تسلط شما را بر کارکرد شبکه بیشتر نماید. در این درسنامه از دوره ی جامع نتورک پلاس قصد داریم تا مفصل درباره ی DNS سرورها و کاربرد آن ها در شبکه و روش کار آن ها صحبت کنیم. پس پیشنهاد می کنیم که تا انتهای درسنامه شانزدهم با ما همراه باشید :

DNS سرورها

به طور کلی، مهم ترین کاری که DNS سرورها انجام می دهند این است که یک IP را به اسم تبدیل می کنند. کما اینکه بر عکس این کار نیز توسط DNS سرورها انجام می شود؛ یعنی تبدیل اسم به IP. به بیانی ساده تر؛ وقتی شما اسمی را در مرورگر سیستم خود وارد و سرچ می کنید، DNS سرورها آن اسم را ابتدا به IP تبدیل می کنند و سپس از طریق همان IP، نتیجه ی حاصله را به شما ارائه می دهند. در واقع DNS سرورها، یک دیتا بیس بسیار بزرگی دارند که این دیتا بیس می تواند پاسخگوی تمامی سرورها و وب سرورها باشد. مثلاً تمامی سایت هایی که شما سرچ می کنید، ابتدا توسط DNS سرورها به IP تبدیل شده و سرچ شده و دوباره به صورت اسم به شما باز می گردند.

برای درک بهتر وظیفه و کار DNS سرورها، یک سیستمی را تصور کنید که آدرس GOOGLE.COM را داخل مرورگر آن سرچ می کنیم. GOOGLE.COM به سمت ISP می رود و ما خودمان مشخص می کنیم که کدام DNS به IP  را برای ما انجام دهد چون DNS سرورهای خیلی زیادی در دنیا وجود دارند که می توانند این کار را انجام دهند. از این رو ما با یک آشنایی ساده با انواع DNS سرورها و معروف ترین آن ها، می توانیم خودمان مشخص کنیم که کدام DNS کار تبدیل و سرچ سیستم ما را انجام دهد. جالب شد نه؟

برسیم به ادامه ی داستان که درخواست سرچ ما به سمت ISP ها روانه می شود و توسط DNS ها به یک IP تبدیل می شود و دوباره به مرورگر بر می گردد. به بیانی ساده؛ این بهترین تعریفی است که می توانیم درباره ی نحوه ی عملکرد DNS سرورها برای شما ارائه دهیم. اما برسیم به موضوع مهم تر و آن چیزی نیست جز کاربرد DNS  ها!

کاربرد DNS ها!

ببینید وقتی که ما در مرورگر سیستم خود آدرس GOOGLE.COM را سرچ می کنیم، در واقع در حال جست و جوی یک آدرس هستیم و به هیچ وجه IP سرچ نکرده ایم. اما نیاز است بدانیم که برای سرچ بهتر و پاسخگویی درست به جست و جوی ما، این اسم ابتدا باید به یکIP تبدیل شود و سپس در محیط وب جستجو شود و این کار توسط DNS سرورها انجام خواهد شد.

خوب حالا تصور کنید که ما قصد داریم تا به وب سایت PBXSHOP.CO وصل شویم. اگر برای دسترسی به این سایت ما به شما یک IP ارائه دهیم و اعلام کنیم که شما هر زمان که بخواهید می توانید از طریق این آی پی به وب سایت پی بی ایکس شاپ متصل شوید، حرف بی اساسی نزدیم. اما به این سوال من پاسخ دهید که حفظ کردن یک IP برای شما راحت تر است یا یک نام وآدرس ساده!؟

طبیعتاً یک نام آدرس ساده؛ درست است؟ پس طبیعتاً استفاده از یک IP برای دسترسی به یک سایت، امری رایج و قابل دسترسی تعریف نخواهد شد. پس ما برای دسترسی به هر سایتی به مبدل های DNS نیاز داریم. در کل حفظ کردن IP تمامی سایت هایی که ما با آن ها کار می کنیم، کار شدنی نیست و اصلاً به همین دلیل است که ما از نام سایت ها برای سرچ آن ها استفاده می کنیم.

در کل یک سری دیتا بیس های بزرگ و سرورهای خیلی قدرتمند وجود دارند که می توانند به راحتی پروسه ی تبدیل اسم به ip را برای شما انجام دهند. دقت داشته باشید که همه ی ما در کل دنیا برای پیدا کردن یک سایت در فضای بزرگ اینترنت، هرگز از ip یک سایت استفاده نمی کنیم و به دنبال اسم آن سایت هستیم که طبیعتاً این کار به مراتب منطقی تر و ساده تر خواهد بود. پس وقتی ما عبارت dns server را می گوییم؛ منظور ما سروری است که می تواند اسم مورد نظر ما را به ip تبدیل نماید. همانطور که بارها اشاره کردیم، این ساده ترین تعریفی است که ما می توانیم از روش کار و وظیفه ی dns ها به شما ارائه دهیم. اما موضوع واضح، این است که در واقعیت عملکرد dns ها بسیار پیچیده تر از این حرف هاست.

خوب حالا دوباره از طریق start به cmd می رویم. Ip config را می زنیم و ping google.com را می گیریم. نتیجه این است که ttl های مورد نظر ما به ما داده خواهد شد و اتصال برقرار است. دقت کنید که اینجا تنها اتصال مهم نیست و شما باید بررسی کنید که طی سرچ شما چه ip بر می گردد. Ip که به ما بر می گردد یکی از آی پی های گوگل است و این امر کاملاً درست و منطقی می باشد.

اما حالا می خواهیم ببینیم که اگر در تنظیمات سیستم مان dns server گذاشته نشود و یا یک dns server اشتباهی درج شود، چه اتفاقی خواهد افتاد. برای درک این موضوع به تنظیمات شبکه سیستم مان می رویم و بر روی عبارت ethernet کلیک راست می کنیم و در بخش properties روی ip version 4 کلیک می کنیم.

به سراغ مرورگر سیستم مان می رویم و google.com را سرچ می کنیم، فکر می کنید که نتیجه چه خواهد شد؟

بله درست است؛ سرچ انجام نخواهد شد و نتیجه ی مطلوب حاصل نمی شود. دلیلش هم این است که ما اصلاً dns نداریم که بتواند پروسه ی سرچ را برای ما انجام دهد.

برای اطمینان و درک بهتر داستان، دوباره به cmd بروید و پینگ گوگل را بگیرید. مشاهده خواهیم کرد که اصلاً نتیجه ای دریافت نمی شود چرا؟ جواب تکراریست؛ چون ما اصلاً dns نداریم که بخواهد عمل سرچ را برای ما انجام دهد. ایضا پینگ pbxshop را می گیریم و مشاهده خواهیم کرد که نتیجه مشابه است. اما یک نکته ی جالب اینجا وجود دارد و آن هم این است که اگر در cmd، پینگ ip که قبلاً با آن پینگ گوگل را گرفته بودیم را بگیریم، نتیجه ی درست حاصل می شود.

این داستان به چه معناست؟ به این معنا که سیستم ما می تواند سایت گوگل و یا همان آی پی قبلی گوگل را مشاهده کند اما قادر به بالا آوردن و آپلود سایت نیست. چرا؟! چون ما از اسم استفاده می کنیم و هیچ dns نداریم که بتواند این اسم را به آی پی تبدیل کرده و سایت مورد نظر ما را برای مان بالا بیاورد. پس نتیجه چه شد؟ این شد که اگر ما dns نداشته باشیم، امکان اینکه بتوانیم پینگ آی پی را بگیریم برای ما وجود دارد اما امکان دسترسی به پینگ اسم به هیچ وجه امکان پذیر نخواهد بود.

اصلاً نکته ی مهم داستان dns هم همینجا تعریف می شود. هر جایی که شما برای دسترسی به شبکه به مشکل بر خوردید، یعنی مشاهده کردید که ip گوگل و یا هر سایت دیگری را دارید ولی وب و صفحه ی سایت برای شما باز نمی شود، مطمئن باشید که مشکل از dns شماست.

رایج ترین dns ها

ببینید درست است که که dns های خیلی خیلی متنوعی در دنیای اینترنت وجود دارند که ما با کمک هر کدام از آن ها می توانیم کار سرچ خودمان را انجام دهیم. اما در بین این همه تنوع dns، دو تا dns هستند که از همه ی این دی ان اس ها رایج تر و پرکاربردتر هستند. این dns ها همان dns های گوگل هستند. این دو dns همیشه در دسترس هستند و هر زمانی شما دوست داشته باشید به صورت منوآل و یا دستی برای سیستم خودتان dns تعریف کنید، این دو گزینه جزو بهترین ها خواهند بود. این dns ها به شرح زیر هستند :

۸.۸.۸.۸

۴.۲.۲.۴

برای تغییر dns ها از آدرس زیر پیروی کنید :

Control panel – all control panel items – network conections – ethernet – right click – properties – ip version 4 – use the foliowing dns server address – ok

خوب؛ متوجه شدیم که استفاده از این دو dns برای هر سیستمی مجاز است البته برای بعضی از شبکه ها گزینه ی ۸.۸.۸.۸  مناسب است و برای برخی دیگر ۴.۲.۲.۴. کما اینکه دی ان اس های دیگری نیز وجود دارند که شما با استفاده از آن ها می توانید شبکه ی خودتان را فعال نمایید. اما به عنوان نکته ی نهایی، پیشنهاد ما این است که dns های خودتان را از همان مجموعه ای دریافت کنید که isp تان را دریافت کرده اید. در این صورت کیفیت برقراری ارتباط برای شما بهتر و بیشتر خواهد شد.

جمع بندی و سخن آخر

گفتیم که کار dns ها تبدیل ip به آدرس و بر عکس است. متوجه شدیم که اگر روی مرورگر سیستم مان صفحه ای باز نمی شود اما پینگ اینترنت را داریم حتماً به عملکرد درست dns ها شک کنیم. برای بررسی این موضوع نیاز است که روی مرورگر سیستم و داخل تنظیمات adsl در بخش  advanced setting و بخش Wan، نگاهی به کانکشن مان بیندازیم . در این قسمت ما به راحتی می توانیم بررسی کنیم که آیا سیستم ما dns گرفته یا نه!

یادتان باشد که ما وقتی کانکشن pppoe را بر روی مودم مان راه اندازی می کنیم، از isp یک public ip، یک g.w که قابل تغییر نیست و یک dns پیشنهادی دریافت می کنیم. پیشنهاد اکید ما این است که حتماً از همین dns پیشنهادی isp برای سیستم تان نیز استفاده کنید. چون کیفیت برقراری ارتباط را برای شما بهتر بیشتر خواهد کرد. مطمئن باشید که dns پیشنهادی pppoe، از دو dns رایج ۸.۸.۸.۸  و ۴.۲.۲.۴  هم برای سیستم شما بهتر خواهد بود.

خوب؛ پس در کل شما می توانید برای بخش dns دهی به سیستم تان سه کار انجام دهید که هر سه کار می توانند به نوبه ی خود کار مورد نیازتان را برای شبکه ی کامپیوتری شما به نحو احسنت انجام دهند. راه حل اول این است که از dns های عمومی و رایجی که همه جا وجود دارند برای سیستم و شبکه تان استفاده کنید. در این صورت مشکلی برای مجموعه پیش نخواهد آمد اما ممکن است کیفیت خدمات رسانی، آن طور که مد نظر شما است اجرا نشود.

راه حل دوم این است که از dns پیشنهادی isp برای مجموعه و شبکه ی کامپیوتری تان استفاده کنید که این موضوع بهترین حالت ممکن است. چرا که سازگاری این dns با dns خود isp می تواند کیفیت ارتباط برقرار در شبکه را تا حد خیلی زیادی بالا ببرد و راه حل آخر سرچ آی پی مودم روتر و استفاده از آن IP است. در کل تمامی این راه حل ها می توانند برقراری ارتباط در شبکه کامپیوتری شما را تضمین نمایند.

نکته ی بعدی که نیاز است شما بدانید این است که وقتی شما dns server  را داخل تنظیمات شبکه تان بگذرید، اتفاقی که می افتد بدین شرح است که ip router, default gate way, dhcp server و dns server  شما همگی ۱.۱ خواهند شد. یعنی وقتی که این اتفاق در تنظیمات شبکه رخ می دهد، بدین معناست که سیستم شما در حال استفاده از dns سرور روتر است که این dns سرور همان dns server تعریف شده ی مودم می باشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه سانترال ، ویپ و شبکه با ما همراه باشید...

مقالات آموزشی سانترال پاناسونیک

ویدیوهای آموزشی رایگان

ما را در اینستاگرام دنبال کنید…