آشنایی با ساختار شبکه در سازمان های بزرگ
همان طور که می دانید، این دوره، یک دوره جامع درباره شبکه های کامپیوتری، اعضای این شبکه، نحوه عملکرد آن ها و نحوه ی اتصال آن ها به یکدیگر می باشد. همه ی ما می دانیم که دسترسی به یک شبکه ی کامپیوتری از اوجب واجبات این روزها برای مجموعه ها، سازمان ها و شرکت های مختلف است.
آنچه در این مقاله می خوانید:
در واقع یک مجموعه ی شرکتی برای اینکه بتواند بهتر کار کند، به یک شبکه ی کامپیوتری هر چقدر هم کوچک نیاز دارد. چرا که ما در درسنامه های قبلی، یاد گرفتیم که شبکه های کامپیوتری می توانند اعضای مختلفی داشته باشند. از یک شبکه کامپیوتری دو کلاینتی گرفته تا چند صد کلاینتی و بلکه هم هزار کلاینتی!
از این رو، هر چقدر تعداد کلاینت های موجود در یک شبکه بیشتر باشد، آن شبکه به دقت و برنامه ریزی بیشتری برای یک عملکرد درست و استاندارد نیاز دارد. اعضا و کلاینت های حاضر در یک شبکه کامپیوتری می توانند دستگاه های مختلفی باشند. از یک گوشی موبایل ساده گرفته تا دستگاه هایی مانند انواع پرینتر، انواع سیستم های کامپیوتری، مودم ها، روترها و غیره؛ همگی می توانند یکی از اعضای تاثیرگذار در شبکه های کامپیوتری تعریف شوند.
در درسنامه های قبلی، مفصلاً درباره اعضای یک شبکه و چگونگی برقراری ارتباط بین آن ها و ip ها و نحوه ip دهی و موارد مربوط به آن ها صحبت کردیم. حتی توضیح دادیم که مهم ترین دستورها برای اداره یک شبکه کامپیوتری کدام ها هستند و چگونه کار می کنند.
اما در درسنامه نهم از دوره جامع شبکه های کامپیوتری pbxshop، می خواهیم درباره این موضوع صحبت کنیم که اگر تعداد کلاینت های موجود در یک شبکه و در یک سازمان زیاد باشد، داستان ارتباط آن ها چگونه پیش خواهد رفت. برای درک بهتر این موضوع با ما همراه باشید :
ساختار کلی یک شبکه کامپیوتری در سازمان های بزرگ چگونه است؟
همان طور که در بخش مقدمه اعلام کردیم، در این درسنامه می خواهیم بررسی کنیم که ساختار شبکه های کامپیوتری در سازمان های بزرگ چگونه است. قبلاً هم گفته شد این که تمامی کلاینت های موجود در یک شبکه lan یا همان محلی، برای اینکه بتوانند با هم ارتباط بگیرند، باید ابتدا به سوئیچ متصل شوند و این اتصال از طریق کابل های شبکه انجام خواهد شد. که البته این جنبه سخت افزاری ماجراست و مفصلاً در ارتباط با اتصال نرم افزاری هم توضیح دادیم.
پس وقتی یک سازمان بزرگ با تعداد کلاینت های بالا و محیط های مختلف داریم؛ طبیعتاً باید درباره ارتباط سوئیچ ها با هم صحبت کنیم. چون مجموعه آنقدر بزرگ است که دیگر بحث اتصال کلاینت ها مطرح نیست. برای درک بهتر این موضوع بهتر است که به مثال زیر دقت نمایید.
یک ساختمان دو طبقه را در نظر بگیرید که در هر طبقه، شبکه داخلی خاص خودش را داراست. طبیعتاً یک سری از کلاینت ها در طبقه ی اول و سری بعدی در طبقه ی دوم قرار دارند. برای اتصال کلاینت ها به یکدیگر هم، یک سوئیچ اختصاصی تعریف شده است.
اما علاوه بر دو سوئیچی که برای هر طبقه تعریف شده، یک سوئیچ مرکزی نیز در طبقه ی اول وجود دارد که با سوئیچ معمولی طبقه در یک رک (رک ها همان جعبه هایی هستند که وظیفه ی نظم دهی به سوئیچ ها و اعضای موجود در آن ها را بر عهده دارند.) و یا نظم دهنده قرار گرفته است.
سوئیچ مرکزی یا همان core switch، سوئیچی است که وظیفه ی مدیریت سوئیچ های مختلف را بر عهده می گیرد. معمولا ما با توجه به سناریوی طراحی شده برای هر سازمان نیز، حتماً حداقل یک سوئیچ مرکزی برای آن در نظر می گیریم.
نحوه ی ارتباط سوئیچ ها با هم
ببینید؛ همان طور که در تیتر قبلی توضیح دادیم، کلاینت ها ابتدا به یک سوئیچ معمولی و سپس به یک سوئیچ مرکزی متصل می شوند. جالب است بدانید که مسیر ارتباطی سوئیچ معمولی با سوئیچ مرکزی از طریق up link انجام می شود. به شکل زیر نگاه کنید؛ مشاهده می کنید که سوئیچ معمولاً از طریق یک up link به سوئیچ مرکزی متصل شده است.
اما اینجا یک سوال مطرح می شود و آن هم این است که آیا ما می توانیم کلاینت های طبقه دوم را نیز به سوئیچ طبقه اول وصل کنیم؟
یعنی آیا می توانیم داستان را طوری طراحی کنیم که دیگر به وجود سوئیچ در طبقه دوم نیازی نباشد؟!
پاسخ این سوال کاملاً نسبی می باشد. در واقع برای مجموعه هایی که تعداد کلاینت های آن کم هستند، این کار می تواند منطقی باشد. یعنی ما می توانیم کلاینت های طبقه ی بالا را اگر تعداد کمی هستند به سوئیچ طبقه ی اول متصل کنیم. اما برای تعداد زیاد و یا همین تعداد کم هم، وجود سوئیچ، راهکار منطقی تری خواهد بود.
آیا می توانیم NET ID کلاینت های طبقه ی دوم را به گونه ای بگذاریم که با NET ID کلاینت های طبقه اول فرق داشته باشد؟
ببینید؛ پاسخ این سوال بستگی به سناریویی دارد که خود شما برای شبکه در نظر می گیرید. بله؛ در کل چنین چیزی شدنی است. چون در اکثر سازمان ها، سناریو را طوری برنامه ریزی می کنند که تلفن ها و ویس ها از دیتاهای دیگر جدا شوند. به همین خاطر برای هر مجموعه دیتای متفاوت، یک NET ID مجزا تعریف می کنند.
اگر تعداد کلاینت های موجود در یک طبقه بیشتر از تعداد پورت های سوئیچ موجود در شبکه باشد، تکلیف چیست؟
تصور کنید که یک سوئیچ 10 پورتی دارید. اما تعداد کلاینت های موجود در شبکه، 15 تا هستند. برای چنین مواقعی معمولاً اضافه کردن یک سوئیچ معمولی دیگر، بهترین پیشنهاد تلقی می شود. با این تفاسیر نیاز است که سوئیچ جدید نیز با سایر سوئیچ ها ارتباط بگیرد و از همه مهم تر، بهتر است که این سوئیچ ها از طریق UP LINK با سوئیچ مرکزی نیز ارتباط برقرار نمایند. اما در کل همه چیز به سناریو و انتظار شما از شبکه کامپیوتری مورد نیازتان بستگی دارد. شما با توجه به سناریو، می توانید ارتباطات بین سوئیچ ها و کلاینت ها را به راحتی برنامه ریزی نمایید.
نکته مهم : در زمان خرید یک سوئیچ حواستان باشد که حتماً به تعداد پورت های آن و وجود پورت هزار برای آپ لینک ها دقت کنید. یادتان باشد که تعداد پورت UP LINKL باید مازاد تعداد پورت های تعریف شده برای شبکه باشد. یعنی بدین صورت که یک سوئیچ ۲۴ پورتی، باید ۲۴ پورت عادی و دو پورت ۱۰۰۰ برای UP LINK داشته باشد.
در انتها این سوال نیز مطرح می شود که اگر چندین ساختمان در یک مجموعه وجود داشته باشد و هر ساختمان شبکه کامپیوتری مخصوص به خود را داشته باشد، تکلیف ارتباط بین سوئیچ ها به چه صورت مشخص می شود. پاسخ این سوال به ماهیت روترها و گیت وی ها در شبکه های کامپیوتری مربوط می شود. این دو مبحث به تنهایی، مباحث پیچیده و گسترده ای در شبکه هستند. از این رو پاسخ این سوال را به بعد از شناخت و آشنایی با روترها و گیت وی ها، موکول می کنیم.
جمع بندی و سخن آخر
درک و مطالعه درسنامه نهم، چنان کار سختی نیست. در کل ما متوجه شدیم که روال چیدمان و اتصال هر کلاینت با سوئیچ و ارتباط سوئیچ ها با یکدیگر، بر اساس سناریو و کاربرد شبکه، می تواند متفاوت باشد. در انتها متوجه شدیم که سوئیچ های مرکزی و UP LINK ها، نقش بسیار مهمی را در برقراری ارتباط در شبکه ایفا می کنند.
سلام خسته نباشید فیلم کارگاهی که تو این ویدیو اشاره شده کجا قرار داده شده ؟
سلام
ممنونم
بله فیلم های کارگاه هم در همین دوره هست
جلسات بعدی
سپاس فراوان
ارادتمندم